‘De stad van’ is een wekelijkse rubriek in het BD. Afgelopen
maandag mocht Charelle van Es in de krant haar verhaaltje doen over wat ze
vindt van onze stad en hoe trots ze is op de stad. Charelle is een jonge zangeres
die, naast het zingen van het levenslied, bij een slagerij in de binnenstad
werkt. Je zou haar een soort van ‘schlagers’ vrouw kunnen noemen. Het is dus
niet zo raar dat Charelle trots is op het levensliedfestival op de Bossche
Markt. Daar is ook niks mis mee! Het levenslied bezingt immers het leven in
alle toonaarden waarbij tranen van verdriet of geluk zo af en toe vloeien. Dat hoort
bij het leven. Ook in het Bossche, mijn stad.
Ik ben best wel trots op mijn stad, de stad van de lach en
de traan. Maar waarop precies ben ik trots? Dat vind ik niet zo simpel te
beantwoorden, maar ik denk op onze bourgondische longen én op de VF, het
cultuurplein van onze stad! Weinig trots ben ik op onze Stadhuisbeleidsmakers met hun drijfzandvisies. In het BD las ik pas een
artikel over een mijmering (droom) over het Zuidwalgebied. Het moet een van de
mooiste plekjes van de Bossche binnenstad gaan worden. Het voormalige
majestueuze Paleis van Justitie wordt dan het kloppend hart. Dit lijkt mij niet
serieus te nemen. Volgens mij hebben de visiemakers op het Stadhuis iets te
diep in het glaasje gekeken. Weet je, aan de tap ontstaan vaak de wildste ideeën
die – weet ik uit ervaring – meestal niet tot bloei komen. Het is net als bij
bloemen, je moet ze wel regelmatig water geven anders verdorren ze.
Ik heb al heel wat visionaire gedachtekronkels voorbij zien
komen. Nee, over het TadP wil ik het niet meer hebben, daar moet Charelle van
Es bij het komend levensliedfestival maar een levensliedje over gaan zingen. Ik wil het dit keer hebben over de visie op de Zuid Willemsvaart. Dit doodsaaie
bootarme kanaal moet een kanaalpark worden. Dit kanaal zo’n 12 kilometer lang moet
de komende jaren veranderen in een groene strook van parken. Om met de woorden
van de gemeentevisionairs te spreken: ‘hier komen de binnenstad en
buitengebieden, natuur en cultuur, wonen en werken, en oud en nieuw samen'. Echte droomwoorden!
In het najaar van 2016 werd in de Tramkade de droom door toenmalig wethouder
Eric Logister gepresenteerd.
Inmiddels zijn we een hele poos verder, ruim twee jaar zelfs.
Ik hoor het woord Zuidwillemspark nog amper vallen. Alleen op de brug over de
Zuid Willemsvaart pronkt deze naam. Ik herinner me nog dat betrokken Bosschenaren
hun droom over dit droomproject mochten delen met de gemeente. De dromen staan
op de droomstadwebsite van onze stad. In totaal zijn er zeventien dromen ingediend
waarvan er één is gerealiseerd. In het bestaande brugwachtershuisje aan de
Orthenbrug is een ‘coffee to go tentje’ gekomen, een soort van ontmoetingsplek is
in het Zuidwillemspark. Heel apart, want waar is het park? Blijf in het Stadhuis maar lekker dromen
van een Zuidwillemspark en een Zuidwal als kloppend hart!
