Het is lente

 

Het is lente, het is lente. De zon kleurt lentegroen en wordt van lieverlee uitbundiger. De lentezon lokt ons naar buiten. Naar buiten waar de vogels vrolijk fluiten, naar buiten om naar de bloemist te gaan om gele tulpen te kopen voor iemand die je leuk vindt of om iemand een hart onder de riem te steken, naar buiten om de lichtheid van ons bestaan te proeven. Terwijl ik dit schrijf vermoed ik dat het lentegevoel bij veel mensen door het coronagedoe nog niet is gearriveerd. Misschien helpt het om een afspraak te maken met de tandartsassistente, want in de ogen van de tandartsassistente is het altijd lente. Ken je dat liedje nog? Peter de Koning – daarna nooit meer iets van gehoord - zong dit liedje in 1996, en prompt was het een hit.

Het is lente, het is lente. Maar voor wie dan wel? In ieder geval voor de koeien, want die staan weer de wei in. Op de tv zag ik vorige week koeien al dansend uit de stal komen, als een kind zo blij dat hun lockdown voorbij is. Voor even zou ik wel een koe willen zijn om onbekommerd te grazen op de groene weide. Nu voel ik me meer een boer die op een tractor eindeloos zijn land aan het omploegen is. Ja alleen maar ploegen, want er valt niets te oogsten. Ons land wordt immers nog steeds geleid door virologen die alleen maar oog hebben voor de cijfers. De virologen doen me denken aan de oefenaars in het boek ‘Knielen op een bed violen’ van Jan Siebelink. Ik vind ze nogal lijken op streng gereformeerde oefenaars die slechts hun toorn uitspreken over ons.

Het is lente, het is lente. Dat moet Diederik Gommers ook hebben gedacht. Diederik, intussen een BN’er, weet hoe hij mensen moet bespelen. Maar nu denk ik dat hij ook niet meer weet wat hij nog moet zeggen. Op de BNR-radio zei hij: "Misschien had ik harder moeten roepen, maar eigenlijk hadden we sporten en naar buiten gaan meer moeten stimuleren. Dat had als eerste versoepeld moeten worden". Verdorie, dat zegt hij nu, terwijl mensen werden en nog steeds worden weggestuurd bij parken en natuurgebieden omdat het te druk is, zo druk zelfs dat de ME er soms aan te pas moet komen.

Het is lente, het is lente. Dus was ik benieuwd of het corona-duo Mark en Hugo in de persconferentie iets zouden zeggen over wat Diederik Gommers had verteld over het naar buiten gaan. Niets van dat al, het was gewoon een herhaling van grijsgedraaide rituelen. De fut is eruit. Mark is het net als wij helemaal zat. Gelukkig dacht ik, dat is een begin. Het begin van licht aan de horizon, in dit geval de zomertijd. De echte klok schuift een uurtje door zodat het ‘s avonds langer licht blijft. Mark tegen Hugo: ‘Maar wat doen we dan met de avondklok’? Die schuiven we ook gewoon een uurtje door. Maar hoe leggen we dat uit? We lullen er wel een punt aan, dat worden we steeds beter in’!

Loopneus

Ik heb een loopneus, mag ik gaan stemmen?  Dat stond met dikke letters in de krant boven een artikel met 17 prangende vragen in aanloop naar 17 maart. 17 vragen op weg naar 17 maart, hoe poëtisch. Welke wijsneus zou dat bij het BD hebben bedacht? In het artikel kwam bij vraag 14, de niet lekker voelvraag, de loopneus even kort voorbij. Het antwoord op deze vraag was: bij een loopneus moet ik iemand anders machtigen. Dan mag ik dus niet gaan stemmen, maar tegen die tijd dat ik iemand heb gemachtigd is mijn loopneus wellicht weer over. Ja, ik heb zo af en toe een loopneus. Eigenlijk heb ik altijd een loopneus, maar ik wandel nogal veel. Mijn neus wijst me namelijk zo’n beetje de weg. Snap je? Een snotneus daarentegen is andere koek. Bij een snotneus moet ik tijdens het lopen vaak mijn loopneus snuiten en dat vind ik niet prettig. Echter over een snotneus werd in het artikel niets gezegd, dus kon ik met een gerust hart gaan stemmen. Wat ik ook heb gedaan en dat was een stuk eenvoudiger dan per brief stemmen.

Ik weet niet wie de vragen bij het BD heeft bedacht, maar sommige vragen waren wel heel infantiel. Neem nou vraag 11: Ík stem liever niet. Gaat mijn stem dan automatisch naar de grootste partij? Ja. Want hoe bestaat het anders dat de VVD bijna altijd de grootste partij is, terwijl ze vaak naast het potje pissen? Denk daar maar eens over na! En dan vraag 15: wat gebeurt er woensdagavond als de stembureaus sluiten? Ik denk dat deze mensen, die de godganse dag aan de kiezers vragen om hun handen te desinfecteren, hun stempas af te geven en hun legitimatiebewijs te tonen uit balorigheid misschien wel alle stembiljetten in de fik gaan steken. Er een soort van vreugdevuur van maken als de ultieme ontlading. En waarschijnlijk hebben ze ook nog een aantal rode potloodjes over. Die knetteren lekker in het vuur, zeker weten. Want gaat er maar aanstaan, nee zitten, van half acht ’s morgens tot negen uur ’s avonds met een serieus gezicht achter een in elkaar geknutselde tafel in een donker en koud kerkgebouw.

Alle gekheid op een stokje, maar waar zijn ze bij de krant mee bezig? Denken ze misschien dat ik als zeventigplusser van het padje ben. Oké, er zijn zeventigplussers die inderdaad van het padje zijn, maar die lezen geen krant meer. Alhoewel, misschien vinden ze de cartoon van Toos en Henk nog wel leuk, én die is ook leuk. Ook de gemeente deed er nog een schepje bovenop. Nog meer betutteling of hoe je het ook noemen mag. In een brief van de afdeling burgerzaken stond dat ik zonder stempluspas niet kan stemmen, dus ik moest hem goed bewaren. En als ik zelf zou gaan stemmen dan moest ik eerst een gezondheidscheck doen. Dus niet van zit mijn haar goed of heb ik een nette jas aan als ik naar stembureau ga. Nee, geen loopneus hebben. Dat is lastig, want zonder loopneus kom ik als fervent wandelaar niet richting stembureau. Maar dat had ik al verteld!

Stemmen

Op tafel ligt de kandidatenlijst voor de verkiezing van de leden voor de Tweede Kamer. De lijst meet 60 x 42 cm en er staan maar liefst 32 partijen op met in totaal 995 kandidaten. Ja, je leest het goed: 995 kandidaten voor 150 Kamerzetels. De Feestpartij (DFP) is de enige partij met slechts één kandidaat. Da’s in ieder geval overzichtelijk. Ook de partij Jezus Leeft valt op met drie kandidaten, terwijl ik zou denken dat zo’n partij eigenlijk moet beschikken over 13 kandidaten. Immers uit de overlevering heb ik begrepen dat Jezus werd omgeven door twaalf apostelen. Nou ja, 11 dan, want een apostel heeft Jezus verraden. 

De lijst is niet hanteerbaar. Ik heb meteen de schaar ter hand genomen en de lijst gemillimeterd. Een eenvoudige klus, want de eerste drie genoemde partijen zijn niet de mijne, dus heb ik die eraf geknipt. Vervolgens heb ik na Partij voor de Dieren (PvdD), lijst nummer 9, de rest eraf geknipt. Dat maakt het voor mij meteen een stuk overzichtelijker. En zo weet je meteen dat ik links georiënteerd ben. Links is trouwens altijd mijn sterkste kant geweest. Toen ik vroeger nog droomde van een voetbalcarrière moest ik het ook hebben van mijn linkse, daar kon ik soms verrassend mee scoren. 

Maar los van mijn linkse gedachtegoed moet ik mijn hoofd nog wel uit de zweefmolen zien te halen. Ja, in tegenstelling tot eerdere verkiezingen ben ik nu een zwevende kiezer. Ik heb gelukkig nog een paar dagen tijd om mijn keus te bepalen. Het is dit keer niet simpel, maar liefst vijf partijen scoorde namelijk bij het invullen van de stellingen praktisch hetzelfde percentage waaronder de PvdD. Nu weet ik al dat ik niet op de partij van Ester Ouwehands(dierenpark) ga stemmen, alhoewel de partij absoluut punten heeft die ertoe doen.

Ik zag trouwens dat de vorige lijsttrekker Marianne Thieme op de laatste plek staat. Het zal wel symbolisch bedoeld zijn, want ook andere partijen zoals de SP, GroenLinks, D’66 hebben coryfeeën op de laatste plaats staan. Ze noemen dat ook wel lijstduwers. In die context is het wel grappig dat op de laatste plek van de haast (onoverwinnelijke) VVD langeafstandszwemmer Maarten van der Weijden staat. Maarten is van de vrije slag en daar houden ze bij de VVD wel van. Ook veel kiezers houden daarvan. Immers het is best bijzonder dat de VVD altijd met alles wegkomt, terwijl andere coalitiegenoten meestal hiervoor moeten bloeden. 

Dat zegt natuurlijk alles over de min of meer behoudende stemming in ons land ofwel laten we ons maar houden aan wat we hebben én dat is Mark Rutte. Toegegeven, Mark Rutte is een prima vent met veel kwaliteiten, maar zijn houdbaarheidsdatum zit er bijna op. Ik zou juist denken, nu we in een fase zitten waarin ons leven bijna tot stilstand is gekomen, het de hoogste tijd is voor nieuw elan. Voor anders denken over vooral ons klimaat en de economie. We zullen eindelijk moeten afrekenen met de bestaande heilige huisjes én ook met de voorspelbare Haagse politieke oneliners van beloven en toch anders beslissen omdat er overal wel een excuus voor is. Omdenken moet het nieuwe adagium worden! Ik weet het: daar is moed voor nodig. Wie gaat dat doen? Al met al maakt dat het weggeven van mijn linkse stem er niet eenvoudiger op!