Zeg je nou
klote of kloten? Dat is me niet helemaal duidelijk. Zoals veel dingen me niet
meer duidelijk zijn. Met die wetenschap ben ik maar weer eens bij Piet op
bezoek gegaan. Hij woont in het verzorgingshuis. Een plek waar ik niet zo graag
kom. Iedere keer als ik daar naar binnen ga denk ik: dit is mijn voorland. Maar
voor Piet zet ik graag deze gedachte opzij. Ik bel aan. Door het zijraampje zie
ik Piet moeizaam opstaan. Hij pakt zijn stok en schuifelt naar de voordeur. Hij
kan niet meer zonder stok of rollator, want vallen was zo’n soort van hobby.
Maar verder gaat het nog wel redelijk met hem. Zijn hoofduurwerk loop nog
steeds goed, soms loopt zijn klok iets achter. Maar bij wie niet.
De tv staat aan.
Ieder kwartier komt het NOS-journaal als een repeterende breuk voorbij. ‘Koffie’? Graag Piet. ‘Waar staan die
verrekte kopjes nou weer’? Ik denk in het kastje waar ze altijd staan, zeg ik.
Zal ik koffie zetten? ‘Nee, hoor, dat lukt mij nog best’. Aan het espressomachine
te horen komt het helemaal goed. Hoe gaat het Piet? ‘Met mij gaat het wel,
alleen heb ik weinig smaak als ik eet’. Ik weet wat er gaat komen, dus ben ik
hem voor: dat komt door de corona Piet. Hij knikt. ‘Zo is dat’. Op tafel ligt
een lege pizzadoos. Je moet geen pizza meer bestellen Piet, want de
boekenmakers komen papier tekort en kunnen straks geen boeken meer maken, zeg
ik lachend. ‘Ja, ik las zoiets in de krant’. Piet leest nog trouw iedere dag de
Telegraaf. Hij vindt dit een goede krant. Een krant zonder gezwam en recht voor
zijn raap. Ik als Volkskrantlezer ben het daar niet mee eens, maar de tijd dat
we daar discussie over voerde ligt achter ons.
‘Jij denkt
veelte links’, zei hij altijd. Op het Stadhuis waar ik werkte had je ook van
die tegendraadse figuren. Dan zei ik: als jullie het anders willen gaat het
project naar de kloten’. Maar Piet ben je zelf nou ook niet een beetje naar links
opgeschoven, want je vindt dat Jeroen Dijsselbloem van de PvdA een goede
minister-president zou zijn. ‘Ja, dat vind ik een prima vent zonder gezwam. Die
weet tenminste wat hij wil en hij past goed op de centen. Rutte en Kaag kloten
maar wat aan. Kijk daar lopen ze. Hij wijst met zijn wijsvinger naar de tv. Zie
je dat ze niet naast elkaar lopen, maar meters achter elkaar. Dat wordt
helemaal niks met die twee. Ze houden elkaar aan het lijntje en weten niet wat
ze aan het doen zijn. De puzzelstukjes zullen nooit passen’.
Ik denk dat
niemand het meer weet Piet. Iedereen rommelt maar wat aan. Intussen schakelt het
NOS-journaal over naar Afghanistan waar ze na veel ellende weer terug bij af
zijn. Piet zegt wat bozig: ‘daar zijn die enge tulbandbaarden weer opnieuw de
baas’. Ja Piet, we leren niks. Kijk maar naar klimaat, daar willen we nog
steeds niet lief voor zijn. Iedereen blijft zijn ding doen en wijst naar de
ander. Piet kijkt wat somber en zegt: ‘we gaan zo langzamerhand naar de kloten.
Kijk eens naar buiten, het lijkt wel herfst. Zullen we nog maar een bakkie
troost doen’?
