Valentijnsdag is alweer vervlogen. Nu ademen we carnaval in de stad. Maar wie weet. Misschien worden er komende dagen weer nieuwe Valentijnsdagen geboren. Het is tenslotte een dag waarop geliefden elkaar extra aandacht geven met bloemen of kaarten. In het BD was op Valentijnsdag een hele pagina gewijd aan mensen die elkaar liefdevol kietelden. Nou kan je geliefde je vrouw of man zijn of misschien een minnaar of minnares. Je weet maar nooit wat er zo her en der stiekem wordt geflikflooid. Het hebben van een minnaar of minnares zal het leven vast spannend maken. Ik noem dat twee dansers die een kür maken op glad ijs en het uiteindelijk voltooien met een mislukte pirouette. Ik heb geen minnares. Dus dié Valentijnsromantiek gaat aan mijn deur voorbij. Toch keek ik op 14 februari, tegen beter weten in, nog in de brievenbus of er iemand mij een kaartje had gestuurd. Niet dus. Valentijnsdag? Hoe is het ontstaan? Heel lang geleden was er een heilige Valentijn. Het was een martelaar. Naar hem is Valentijnsdag genoemd. Niet dat ik de logica daarvan snap, maar ik snap wel dat je je een martelaar voelt wanneer je geen enkele vorm van aandacht krijgt op de 14e februari. Het enige wat Valentijnsdag gratis schonk was de blauwe lucht en de goudgele zon. Ook een cadeautje!
Stiekem had ik toch op een cadeautje gehoopt. De godganse dag heb ik mijn mobiel dicht op de huid gedragen om geen ringtone te missen. Waar heb ik het over? Koning Willem-Alexander geeft op 26 april een feestmaal ter gelegenheid van zijn tienjarig jubileum op de troon. Daarvoor gaat hij honderd mensen uitnodigen voor een feestelijke lunch in de Oranjezaal op Paleis Huis ten Bosch. Wie wil daar nou niet bij zijn? Misschien zit je dan aan tafel met Maxima. Want dat zou ik wel willen. Kijk, Willem-Alexander vind ik een aardige vent, maar meer ook niet.
Onze koning heeft in een videoboodschap aan inwoners van Nederland en de Caribische delen van het Koninkrijk gevraagd om gasten voor deze lunch voor te dragen. Het moeten wel mensen zijn die in de ogen van anderen een tien verdienen vanwege hun bijzondere betekenis voor hun omgeving. Hij zei ook dat hij afgelopen tien jaar heel veel mensen heeft ontmoet die zich fantastisch inzetten voor anderen, voor de buurt of het algemeen belang. ‘Kent u zo iemand? Dan wil ik diegene graag ontmoeten’.
Nou, ik ken wel zo iemand. Ontmoet mij, beste Willem-Alexander! Als er iemand is die zich inzet voor de samenleving ben ik het wel. Dit klinkt uitsloverig én dat is het ook. Iedere week maak ik in een kleine studio met Herman en Dini een vrolijk radioprogramma. Iedere week fiets ik op vrijdagmorgen naar het wijkplein om mensen met raad en daad bij te staan. En of dat niet genoeg is interview ik regelmatig mensen voor de Boschveld Buurtkrant. Dus Willem-Alexander, ik zou zeggen: bel me voor de koninklijke lunch al hoeft die voor mij niet koninklijk van smaak te zijn. Ik ben al tevreden met een broodje kroket. Als ik maar aan tafel zit bij Maxima, dan voel ik tenminste ook wat Valentijnsdag betekent!
