In de Vughterstraat hangt alweer de feestverlichting. Heel goed, want het is bijna elf elf. En als we dan weer nuchter zijn komt de stoomboot van Sinterklaas binnengevaren met in de kajuit de kerstman. Nog even en de kerstman dringt de Sint in de verdediging, want om in voetbaltermen te spreken: de kerstman gaat de Sint passeren. Gelukkig.geloof ik nog in de Sint. Hij en zijn Pieten halen - onder het gezang van ‘wie zoet is krijgt lekkers, wie stout is een roe’- halsbrekende toeren uit om cadeautjes door de schoorsteen te gooien. Ik ga binnenkort mijn schoen zetten. Nu hoef ik geen cadeautje, maar ik heb wel boodschappenlijstje voor de goedheiligman.
Want wat missen we toch een goedheiligman of vrouw in onze samenleving. Iemand die ons de weg wijst naar een warmere wereld. Met warm bedoel ik niet de echte warmte, want die is alsmaar stijgende totdat we helemaal nat worden en niet meer boven de zeespiegel kunnen uitkijken. Nee, ik bedoel de menselijke warmte. Van de week interviewde ik voor een Buurtkrant een nog scherp van geest zijnde honderdjarige man. Toen ik vroeg: 100 jaar worden, hoe doe je dat? ‘Gewoon blijven ademen, vriendelijk blijven én gun een ander het anders zijn. Dat gun een ander het anders zijn had hij van moeder geleerd. Ik kreeg ter plekke kippenvel op mijn armen. Dat zegt een honderdjarige man. Hij verdient een monument op het Binnenhof, dacht ik. Temeer een ander het anders gunnen verder weg lijkt dan ooit.
Op de NOS-website las ik dat WK-ambassadeur Khalid Salman van Qatar had gezegd dat homoseksualiteit een mentaal defect is. Een ander hooggeplaatste witjurk vergeleek vrouwen met snoepjes waar een papiertje om hoort te zitten. En dat papiertje is dan de sluier. Eerder had oud FIFA-baas Blatter al gezegd dat het fout was om Qatar het toernooi te gunnen. Even leek het er toen op dat het naar de VS zou gaan, ofschoon mij dat nu het land is waar je niet moet zijn met al dwaze bewonderaars van meestervervalser Donald Trump. Maar dankzij inspanning van de toenmalige Franse president Sarkozy (heeft die niet in de bak gezeten?) is het toch Qatar gebleven die als tegenprestatie met veel geld uit het Dagoberts geldpakhuis eigenaar van de Parijse voetbalclub PSG is geworden. Het is dus niet de bal die rolt, maar het geld dat rolt.
Louis van Gaal is ook gereed om met zijn voetbalmiljonairs naar Qatar te vertrekken. Hij is niet blij met Qatar, maar ja: er moet wel worden gevoetbald én we moeten wereldkampioen worden. Misschien gaan ze nog een wijk bezoeken in Qatar, zegt hij. Van Gaal bedoelt waarschijnlijk een zandbak waar een kameel je ‘niets’ zeggend aanstaart. En om met knabbel en babbel te spreken ofwel met Frank en Ronald de Boer: 'het viel wel mee met het aantal doden bij de bouw van de stadions in Qatar. Het zijn aardige mensen die het goed menen'. En de uitspraken over homoseksualiteit en over de vrouwensnoepjes dan? Die moeten we maar met een korreltje zout, pardon zand, nemen. Ja, want de geldbelangen zijn te groot. En een ander het anders gunnen hebben de mensen die het verschil kunnen maken geen boodschap!
