Het is altijd weer een belevenis: een busreis met de firma Bolderman. Het hele jaar door organiseert Bolderman busreizen naar alle uithoeken van Europa. Niets is te gek. Het is gewoon een kwestie van een favoriete bestemming online boeken en op de dag van vertrek in de bus stappen. Je moet wel met een ding rekening houden: jij bent niet de enige die op het idee is gekomen om naar een vakantieoord te gaan. De bus zit altijd ramvol. Kennelijk lukt het Bolderman steeds om de hoofdzakelijk oudere medemens te verleiden tot een rondreis, want jongeren vinden een busreis vast blij. Dat zal Bolderman niet deren. Er zijn heel veel oudere medemensen in ons land met een volle portemonnee.
En de oudere medemens is niet meer de oudere medemens van twintig of dertig jaar terug. Maar dat zegt niets over ons lichaam en geest. Ik zag tijdens mijn kerstreis naar het Duitse eiland Rügen dat de medereizigers ook niet meer zo soepel uit de bus stappen, incluis mijzelf. Een bij-de-handje helpt bij het uitstappen. En dat is niet het enige. Daarnaast slaat ook vergeetachtigheid toe. Onze buschauffeur, tevens mantelzorger vertelde - omdat we nogal laat aankwamen in Rügen - dat we eerst gingen eten alvorens met de koffers naar de kamer te gaan. De bus stond nog niet stil of een medereiziger vroeg: kunnen we eerst de koffers naar de kamer brengen? Een ander zei: ik weet ook niet meer wat er is afgesproken. Kortom, de oudere medemens lijkt kwiek, maar overschat zichzelf.
Daarover gesproken. Een snuggere dame had al op de heenreis aan de chauffeur kenbaar gemaakt dat het bij Bolderman gebruikelijk is om bij een meerdaagse reis van plaats te wisselen. Alsof de chauffeur dat niet wist. Waarom zei ze dat? Ze wilde namelijk graag een keer helemaal voorin zitten. Ik dacht: laat mij maar lekker hier blijven zitten, want dat gewissel geeft altijd gedoe. Nee, die vlieger ging niet op. De chauffeur had iets heel aparts bedacht. Omdat het een zesdaagse reis was vond hij het wel een goed idee om niet één maar twee stoelen over te slaan. O jee, dat leek op een soort van hogere wiskunde. Het van een plaats wisselen loopt al niet soepel, laat staan twee plaatsen overslaan. En natuurlijk ging het niet helemaal goed, want onthouden waar je precies hebt gezeten valt niet meer mee. Ik zat toch achter jou, hoorde ik iedere morgen roepen. Ik bedoel maar.
Ik denk dat de chauffeur het zag als een soort van geheugentraining, ofwel een typisch Omroep Max-achtig iets. Je kent vast het tv-programma ‘Nederland in beweging’. Een programma om de fitheid te bevorderen bij de oudere medemens. Nu heeft Bolderman wel iets weg van Jan Slagter, de baas van omroep Max. Beide vertroetelen graag de oudere medemens. Zo zwaaien meneer en mevrouw Bolderman bijvoorbeeld altijd de volle bussen uit die op weg gaan naar hun bestemming. Bij thuiskomst worden we dan met een afscheidsdiner opnieuw vertroeteld door de familie Bolderman. Bij Bolderman weten ze wel hoe ze het familiegevoel moeten bevorderen. Om die reden vond ik mijn kerstreis een mooie afsluiting van een zeer turbulent en heftig jaar. Volgend jaar hoop ik op een aangenamer jaar, anders moeten ze Bolderman eens bellen over hoe het wel moet!
