Kedeng, kedeng. De trein rijdt alsmaar verder. Nou, dat is niet zo vanzelfsprekend meer. Het is meer van: rijdt ie wel of rijdt ie niet? Op het informatiebord staat dat je trein over 15 minuten vertrekt. Oké, je draait je om en loopt nog even een rondje. Over een goed over een uurtje ben je thuis, denk je. Niet dus. De trein gaat niet en je moet wachten op een volgende trein. Als die gaat, je weet maar nooit. Een NS-kantoorbediende, die ineens voor machinist moet spelen, heeft misschien wel in overspannen toestand het perron verlaten. Intussen zwelt de groep reizigers aan. Het wordt dringen in de trein, want niemand wil wachten op een latere trein. Dan maar boven op elkaar staan, maar wel zonder elkaars lichaam te raken. Dat mag niet, want daar komt narigheid van. Je wilt toch niet als een tweede Marco Borsato door het leven gaan, want dan zijn je dromen echt bedrog.Waarom vertel ik dit allemaal? Ik ben afgelopen week driemaal met de trein naar verschillende bestemmingen geweest: Amsterdam, Arnhem en Strijp-s. De heenreizen verliepen soepel. De treinreizen naar huis verliepen ietwat hilarisch of chaotisch. In Amsterdam kon ik - omdat ik een dalurenkaart heb - pas om half zeven inchecken. Ik dacht: dat zal vast een rustige reis worden, de meeste reizigers zullen dan al wel thuis zijn. Niet dus. Het perron stond mudjevol, omdat er treinen waren uitgevallen. Heel sneaky ging zo dicht mogelijk bij het perron zodat ik haast op een rijdende trein kon springen. Het lukte me zowaar om een zitplaats te veroveren in een trein die alsmaar voller werd. Het leek op een soort van stapelkorting bij de supermarkt.Tijdens de reis naar huis heeft de conducteur wel viermaal zijn excuses aangeboden voor het ongemak, want je weet maar nooit of er een heethoofd in de trein zit.
De trein van Eindhoven naar huis verliep een dag later toch wat relaxter. Oké, er was een stroomstoring in de buurt van Boxtel, dus moest ik eerst naar Eindhoven Centraal om in de intercity naar Schiphol te stappen. De vers aangevoerde conducteur verwelkomde zijn reizigers op een beetje de komische manier. Hij zij: 'de eerstvolgende halte is Den Bosch, de stad van de Bossche Bollen. Als je geen haast hebt kun je hier nog even uitstappen voor die heerlijke Bossche Bol en de volgende trein pakken. Tenminste als deze rijdt'. Zo'n conducteur maakt het reizen wat relaxter. En wat zelfspot kan geen kwaad.
En dan de trein van Arnhem naar huis. De reis begon voortvarend. De pret was echter van korte duur, want vlak buiten het station ging de machinist vol in de remmen. Zelfs de koeien in de wei keken verschrikt naar de trein. Een paar minuten was het stil totdat de conducteur vertelde dat er een hond op het spoor liep. En nu was de machinist langs het spoor achter de hond aan. Iemand in de trein zei verbaasd: 'je gaat toch niet op de rails lopen, die machinist spoort niet'. Dat klopte, want de trein stond stil!
