We kunnen een nieuw woord toevoegen aan onze rijke woordenschat. Dat woord is ‘graaiflatie’. Het woord komt uit de koker van een paar slimme economen van de Rabobank. Na inflatie, deflatie is er nu de graaiflatie. De Dikke van Dale zal er vast blij mee zijn. Graaiflatie is een samengesteld woord dat wordt gebruikt om een economische situatie te beschrijven waarbij de prijzen van goederen en diensten stijgen, terwijl de koopkracht van het geld afneemt. Dat hebben slimme economen na onderzoek vastgesteld. Je moet het maar bedenken. Ik zou het gewoon ordinair graaien blijven noemen, want dat is het toch? Zo kun je natuurlijk veel samengestelde woorden bedenken. Bijvoorbeeld van denken en doen zou je ook een woord kunnen maken. Vaak hoor ik iemand zeggen: ik denk dat ik dat ga doen. Dat heet 'denkdoen'.Maar in de praktijk loopt het meestal anders en doen we niet aan denkdoen. We klagen wel over de oplopende prijzen, maar intussen kopen we gewoon de steeds duurder wordende boodschappen of betalen we gretig voor andere lekkernijen. Afgelopen zondag moest ik in de Kunsthal in Rotterdam 3,25 euro betalen voor een kopje koffie. Gewoontegetrouw geef ik altijd een fooitje. Toe maar, dacht ik. Voor die prijs koop ik 10 koffiecups bij de supermarkt en kan ik thuis tien kopjes koffie drinken. Later betaalde ik in een Foodhal in Tilburg voor een sprankelend Swinckels biertje 3,75 euro. Toe maar, dacht ik. Voor die prijs koop ik bij de supermarkt, tenminste als het in de bonus is, zes blikjes bier. Natuurlijk moet ik natuurlijk niet zo denken, want dat is jezelf voor de gek houden. Nu raak ik er gelukkig niet gefrustreerd van, maar er zijn vast veel mensen die dat wel doen.
Waar komt die niet te stillen honger naar altijd nog meer geld willen hebben toch vandaan? Ik probeer het voor mijzelf uit te leggen. Hoe zit dat bij mij? Ik onderken dat hongergevoel wel, maar bij mij is dat omdat ik meestal trek heb in iets lekkers. Hoe vaak ik op een dag de deur van de koelkast niet open maak voor een plakje worst of een stukje kaas. Dat noem ik snaaien, maar zeker geen graaien. Ik heb dus last van snaaiflatie. Dat vind ik toch aardiger klinken dan graaiflatie. Dat graaigedrag verdient verbanning naar de verzengende woestijn in Saoedi-Arabië.
Hoe kom ik nou op dat land? Dat komt vast door het nieuws dat grootgraaier Lionel Messi in het land van de jurken vierhonderd miljoen euro per jaar gaat verdienen voor een wekelijks potje voetbal. En niemand kijkt daar van op of zegt er wat van. Nee, de meeste sportcommentatoren vinden het logisch dat Messi naar de zandbak vertrekt. En ook de hoofdredacteur van Elzeviers Magazine doet er nog een schepje bovenop. Hij zegt dat graaiflatie het nieuwe scheldwoord voor links is. Ja hoor, links heeft het zoals gewoonlijk weer gedaan. Links is vast jaloers dat rechts overal en altijd voorrang heeft. Dat zal het zijn. Dus doet Links aan zieligdoenflatie. Kortom, graaiflatie is een verrijking voor onze woordenschat, maar een verarming voor veel consumenten!
