‘Vallen, opstaan en weer doorgaan’. Dat zingt Herman van Veen in zijn liedje ‘Opzij, opzij, opzij’. Nu is Herman ook niet meer de jongste, maar het lukt hem nog steeds om weer op te staan en door te gaan. Maar dat is geen vanzelfsprekendheid meer bij vooral oudere mensen. Ik hoorde op de radio dat er dagelijks 17 oudere mensen overlijden nadat ze zijn gevallen. En dat aantal groeit jaarlijks omdat er steeds meer ouderen ons land bevolken. Kennelijk kan een val zo maar je einde inluiden. Nou moet je natuurlijk ergens aan overlijden, want we kunnen niet steeds weer opstaan en weer doorgaan, beste Herman. Het is wat het is. Ik hoor ook bij de ouderengroep, maar soms word ik wel een beetje tureluurs van ouderen om me heen. Afgelopen zondagmiddag was ik naar het Noordbrabants museum getogen om naar de tentoonstelling van de Belgische familie Brueghel te gaan kijken. Ik stond vlakbij de speciale toegang naar de tentoonstelling even stil, want ik kreeg mijn Museumkaart niet uit mijn portemonnee. 'Komt u maar verder,' zei de gastvrouw. Dat was ook mijn bedoeling, anders was ik wel naar Bar Wijnig gegaan voor een glas witte wijn. Ze taxeerde me en zei: 'past u wel op voor het afstapje, want u kunt lelijk vallen'. Blijkbaar had ze een vooruitziende blik of wist ze al dat ouderen zomaar dood kunnen vallen. Daarom vroeg ik me af, met de wetenschap van nu, hoe vaak ze dat ze op een dag zegt. Het museumbezoek bestaat namelijk veelal uit ouderen. Ouderen die bijna in een schilderij kruipen om het goed te kunnen zien. Zo ook zondag. Een min of meer oudere deftige dame ging voor me staan om naar het schilderij 'De boerenbruiloft' te kijken. Uit haar tasje pakte ze een loep om met een blik van een ware kunstkenner bijna ieder detail van heel dichtbij te kunnen ontrafelen. Even later voegden zich daar drie andere mensen bij die druk gebarend en wijzend naar het schilderij over het kleurgebruik gingen filosoferen. Dat allemaal vlak voor mijn neus, zodat de ‘De boerenbruiloft’ uit mijn zicht verdween. Snap je dat ik soms tureluurs wordt?
Gemeente Den Bosch is er inmiddels ook achtergekomen dat de stroom ouderen, net als vluchtelingen, komende jaren zal toenemen. Zorgwethouder Pieter Paul Slikker gaat om die reden tienduizend Bosschenaren een brief sturen met de centrale vraag: ‘Fijn oud worden. Hoe gaan we hier samen voor zorgen’? De zorgwethouder hoopt dat vijf procent reageert op zijn verzoek om hier iets over te gaan zeggen. Vervolgens worden er dan 120 mensen, jong, oud, arm en rijk geselecteerd voor een soort van Burgerberaad. De wethouder wil antwoorden op vragen zoals: wat verwachten we van onze zorgmedewerkers? Goede zorg zou ik zeggen. Dat lijkt me nogal wiedes. Maar met dat antwoord zal hij vast niet tevreden zijn, want de zorg wordt peperduur. Zo niet onbetaalbaar voor een grote groep mensen. Om Herman van Veen nog maar eens aan te halen: dat wordt gewoon vallen, opstaan en weer doorgaan, totdat!
Gemeente Den Bosch is er inmiddels ook achtergekomen dat de stroom ouderen, net als vluchtelingen, komende jaren zal toenemen. Zorgwethouder Pieter Paul Slikker gaat om die reden tienduizend Bosschenaren een brief sturen met de centrale vraag: ‘Fijn oud worden. Hoe gaan we hier samen voor zorgen’? De zorgwethouder hoopt dat vijf procent reageert op zijn verzoek om hier iets over te gaan zeggen. Vervolgens worden er dan 120 mensen, jong, oud, arm en rijk geselecteerd voor een soort van Burgerberaad. De wethouder wil antwoorden op vragen zoals: wat verwachten we van onze zorgmedewerkers? Goede zorg zou ik zeggen. Dat lijkt me nogal wiedes. Maar met dat antwoord zal hij vast niet tevreden zijn, want de zorg wordt peperduur. Zo niet onbetaalbaar voor een grote groep mensen. Om Herman van Veen nog maar eens aan te halen: dat wordt gewoon vallen, opstaan en weer doorgaan, totdat!
