Na vier weken ben ik weer terug uit Fuengirola aan de Costa del Sol. Voor mij is het de plek om zo nu en dan wat langer te vertoeven. Het heeft alles wat mij een ontspannen mens maakt: zon, zee, heerlijke menu del dia’s, Malaga op steenworp afstand, én een relaxte sfeer. Maar na een verblijf van vier weken lonkt toch weer de Bossche dynamiek. Tenminste dat maak ik me wijs, want ik denk dat - als ik een poosje weg ben - dat er allerlei spannende ontwikkelingen gaande zijn die mijn wenkbrauwen doen fronsen. En dat is helemaal niet zo. Er gebeurt amper iets, niets opwindends. Ook in de Bossche politiek niet. Waarschijnlijk wordt het weer een college van mannetjesmakers met dit keer een variatie op één dame. Kortom, ik had best langer in Fuengirola kunnen blijven. Immers voor het weer hoefde ik al helemaal niet naar huis. Want het weer is al een week om te janken. Dat janken begon al op Eindhoven Airport waar ik ruim een uur moest wachten op het in beweging zetten van de band met koffers. En toen kwam mijn koffer ook nog als laatste van de band. Ook was de buienweergod mij niet goed gezind, het was bibberweer. Gelukkig heb ik thuis als opwarmer nog een elektrische deken op mijn bed liggen. En die komt nu helemaal van pas nu minister Rob Jetten van Klimaat & Energie mij heeft aangemoedigd om de thermostaat voortaan niet hoger te zetten dan 19 graden. De thermostaat gaat 's avonds wel een paar uur op 20 graden, anders krijg ik ook nog kippenvel van de kou en dat krijg ik liever van mooie ontroerende momenten. Sorry, meneer Rob!
De volgende dag heb ik boodschappen gedaan, want de koelkast was net een knorrende lege maag. Op naar AH met zijn vele bonusaanbiedingen waaronder allerlei paasaanbiedingen. Van feeststol tot paashaasbroodjes. Verrek, het is ook nog Pasen dit jaar. Dat was ik helemaal vergeten. Pasen! Het enige wat ik mooi vind aan Pasen is de Matthäus Passion. En dit jaar vind ik de muziek van Bach’s Matthäus Passion nog aangrijpender dan voorgaande jaren, dat komt vast door die ellendige oorlog in Oekraïne. Om te janken! Met mijn hoofd nog bij de oorlog en een volle boodschappentas liep ik naar buiten.
Een jonge man gehuld in een oranje loterijjack sprak me aan. ‘Mag ik u wat vragen? Kunt u goed dobbelen? Als u minimaal drie gooit krijgt u een gratis Staatsloterij lot’. Omdat ik met mijn hoofd niet goed bij de les was zei ik: oké. Ik gooide met de oranje dobbelsteen een drie. ‘U heeft gewonnen, u mag met een lot gratis meespelen. Wilt u niet verder spelen, dan kunt u gewoon opzeggen’. Leuk. Ik gaf hem mijn gegevens en liep als een goedgelovige Thomas naar huis. Halverwege voelde ik mijn smartphone trillen in mijn broekzak. Ja hoor, een emailbericht van de Staatsloterij. ‘Proficiat met uw deelname. U speelt mee voor voor vijf trekkingen en over een paar dagen schrijven we de eerste 17,50 euro af van uw rekening’. Ik was bedot en ik had het kunnen weten. Om te janken. Was ik nog maar in Fuengirola!
