Stofzuiger

Afgelopen donderdag wilde ik - na natuurlijk eerst een kopje koffie tot me te hebben genomen - de stofzuiger weer eens zijn stofzuigwerk laten doen. Of is het haar stofzuigwerk? Niet belangrijk, want een stofzuiger is non binair net als Raven van Dorst. Stofzuigen is niet mijn hobby, het is altijd zo’n takkeherrie. Maar het was nodig, want er lag overal stof. Waar al die stof steeds weer vandaan komt is mij een raadsel. Even dacht ik om alle ramen op te zetten zodat storm Poly kon huishouden. Toch niet gedaan, want ik vermoed dat er dan nog meer stof naar binnen was gewaaid. Poly, leuke naam trouwens voor een storm. Heel vriendelijk was Poly niet. Poly was een meester in het her en der omzagen van bomen. Nu vallen bij een heftige storm helaas altijd slachtoffers. Eurocommissaris Frans Timmermans opperde het idee om een Europese herdenkingsdag in het leven te roepen voor klimaatslachtoffers. Niet heel origineel, want volgens mij kun je van elke dag wel een herdenkingsdag maken.

Terwijl Poly heftig woei wilde ik gaan stofzuigen. Met de nadruk op: ik wilde. Niet dus. Het klepje van de ruimte waar ik een schone stofzuigerzak in had gedaan wilde niet meer sluiten, wat ik ook deed. De stofzuiger was uitgezogen en verdiende een plek in het stofzuigercrematorium. Dus ging ik op zoek naar een nieuwe stofzuiger. Het liefst wilde ik een soort van drone stofzuiger die ik vanuit mijn fauteuil zou kunnen besturen. Oké, er is wel een robotstofzuiger, maar daar zou ik onoplettendheid als ik ben, zomaar overheen kunnen struikelen. Dus toch maar op zoek gegaan naar een gewone stofzuiger. Een stofzuiger uitzoeken, kom d’r maar eens om. Eerst maar naar de MediaMarkt, daar slaag ik vast. Dacht ik. Alleen ik wist niet dat er zoveel verschillende soorten stofzuigers zijn. Het is niet te overzien. De galerij van stofzuigers bij MediaMarkt is zo'n 25 lang. Voordat ik aan het eind ben van de galerij ben ik vast al opgezogen. Aha, daar zie ik een verkoper. Een lange slungel, krap twintig. Hij was bijna even slank als een stofzuigerslang. Terwijl ik dacht: zo'n jonge blaag weet vast niets van stofzuigers vraag ik hem toch of hij mij kan helpen?

'Wie weet', zegt hij klantvriendelijk. 'Wat zoekt u'? Ik zoek een niet al te dure stille energiezuinige stofzuiger. 'O, we hebben heel veel stofzuigers', zegt ie. Ja, daar ben ik intussen achter gekomen. 'We zullen eens even gaan kijken. Kijk deze stofzuiger, terwijl hij op het prijskaartje kijkt, heeft een volume van maximaal 65 db. Dat is best stil. Maar een stofzuiger gebruikt wel heel veel energie. En een duurdere stofzuiger is kwalitatief beter dan een goedkope'. Ja, dat wist ik ook al. Ik ken het spreekwoord: goedkoop is duurkoop. Tot nu toe niets nieuws gehoord waar ik enthousiast van werd. Dit wordt niks. Ik zeg tegen de verkoper: ik kijk nog wel even rond. 'Dat is goed en als u wat wilt weten hoor ik het wel'. Ik dacht het niet. Opgelucht liep hij weg. En ik liep opgelucht naar buiten waar storm Poly inmiddels was opgezogen door een soort van klimaatstofzuiger. Eigenlijk heb ik een bloedhekel aan een stofzuiger, maar nu nog meer.

Zotte gedachte

In mijn vorige column schreef ik over Rachna Lipman, raadslid in het Bossche namens het CDA. Ze zorgde voor wat reuring, terwijl de mussen door de hitte bijna van het dak vielen. En dit keer ging niet over het gesol met de boeren, want dat zou je kunnen verwachten. De boeren zijn immers heilig bij het CDA, een boer kan bij die partij een boer laten zonder hierop te worden aangesproken. Maar de boeren houden niet zoveel meer van het CDA. Die boeren toch, wat moet je er zo langzaamaan mee? Maar ja, wat zouden we, als ik Caroline van der Plas moet geloven, zonder de boer zijn? Dan kunnen we de boerenkool geen boerenkool meer noemen. En ook de boerenmetworst gaat dan in de ban. Wat zeg je dan bij de (vegetarische) slager: heeft u voor mij een ons zonderboerenmetworst? Dat is dan ook weer jammer. Maar ik dwaal van wat ik wil schrijven, om te beginnen bij Rachna Lipman.

Rachna maakt zich nogal druk om de fietschaos in het weekend in het centrum. Ze vindt dat geen visitekaartje voor onze stad! Maar in de Raad wordt daar anders over gedacht: niet de fietser is het probleem in de Bossche binnenstad, maar de auto.” Dat zei D66-raadslid Thijs van Rens in de raadsvergadering. Hij kreeg veel bijval en dat leidde af van de fietschaos. En dat moedigde hem kennelijk aan om vertwijfeld te roepen: 'waar blijft die autoluwe binnenstad'? Nou Thijs, een autoluwe binnenstad zal op de feestdag van Sint Juttemis worden ingevoerd. Ik heb namelijk sterk de indruk dat er in Den Bosch steeds meer fans van Max Verstappen wonen. Kortom, een autoluwe binnenstad is allemaal gelul voor de bühne.

De zotte gedachte over de aanpak van fietschaos is nog niet ingedaald of een ander zotte gedachte wordt gelanceerd. Nu gaat het over wat wel en niet mag op het terras in de horeca en dat terwijl de zomer amper is begonnen. En staat de zomer niet synoniem voor buiten vertoeven. Het moet niet gekker worden, maar dat wordt het wel. De gemeente komt met het onzalig plan om het staand drinken op een terras te gaan verbieden. 'We gaan actief handhaven en dat heeft te maken met incidenten uit het verleden aan de Parade', aldus een woordvoerder van de gemeente. Ineens is de Korenbrugstraat een zijstraat van de Parade. Wie bij de gemeente op dat onzalige idee is gekomen moet terstond met pek en veren de stad uit worden gejaagd.

Zie je het voor je? Het is vrijdagavond, het is nog 27 graden, de zon zakt en kleurt langzaam oranje. De Korenbrugstraat staat vol met vrolijke mensen die een biertje drinken. De avond vult zich met geroezemoes. Hoe leuk is het om staand een biertje te drinken in de Korenbrugstraat. Het is altijd een groot feest dat zorgt voor een ontspannen en relaxte sfeer. Maar daar denken ze dus bij de gemeente anders over. Bij het hoofdkwartier van de gemeente wordt druk vergaderd door de handhavers. Wat gaan we doen? De meerderheid is voor ingrijpen. Om tien uur rukt de Bossche handhaaf-ME uit om de meute die staand een biertje staat te drinken uit de Korenbrugstraat te meppen. Alle gekheid op een stokje: dit scenario zal nooit worden uitgevoerd. Maar toch, de toon is wel gezet!

Inspiratie(loos)

Terwijl ik achter mijn laptop inspiratieloos naar buiten zat te staren dacht ik: waar haal ik de inspiratie voor een column vandaan? Drie weken Fuengirola hadden mijn hoofd loom gemaakt, maar dat was ook niet zo gek met al die warme dagen. Bovendien heb ik ook niet iets spannends beleefd wat mij triggerde. Elke ochtend ging ik een cortado koffie drinken bij bar Ana. Een cortado kost 1,00 euro. Ja, je leest het goed. Kom er maar een om in ons land. Bar Ana is een authentiek klein Spaans etablissement. Binnen staat een bar uit het jaar nul. Er is een klein vierkante meter keukentje waar de hap van de dag wordt gemaakt voor de prijs van 5 euro. Bijvoorbeeld albondigas, dat zijn Spaanse gehaktballetjes in tomatensaus. Het terras zit bijna altijd vol met Spaanse pensionado's die druk met elkaar in gesprek zijn over wat hun bezighoudt. Dat zou voer moeten zijn voor een column, maar ik spreek geen woord Spaans. Dat schiet dus niet op. Wat nu? Waar haal ik mijn inspiratie vandaan?


Ik lees graag de columns van Sylvia Witteman in de Volkskrant. Dat zal me wel op weg helpen, dacht ik. Dit keer was ze naar Artis geweest om naar een giraf te kijken. Nu is dat niks bijzonders, maar tijdens het aanschouwen van de giraf moest ze aan haar bejaarde demente schoonmoeder denken die vlakbij Artis woont. Elke keer weer ziet haar schoonmoeder de dieren voor het eerst en is blij verrast over de lange nekken van de giraffen. Grappig! Maar wat kan ik daarmee? In Den Bosch hebben we geen dierentuin tenminste als ik de politieke arena in het Stadhuis buiten beschouwing laat. Maar ook daar gebeurt nu weinig bijzonders. Alhoewel, ik vermoed dat de overdadige zonneschijn de raadsleden een beetje in de war heeft gebracht. Ineens maken zie zich druk om het fietsen in de binnenstad. ‘Dat loopt de spuigaten uit. Het moet maar eens afgelopen zijn met de toenemende fietschaos in hartje Den Bosch’, zegt raadslid Rachna Lipman van het CDA. Om dit te kunnen staven was op een mooie zonnige zaterdagmorgen in de Hinthamerstraat op het terras van de Bagatelle gaan zitten. Overigens betaal je daar voor een kopje koffie vast meer dan een euro, maar dat is een kleinigheidje ofwel een bagatelle.

Nu moet je op zaterdag niet in het centrum willen zijn, want dat is geen pretje meer. Winkelend publiek, fietsers, scooters en nog meer snorrende zooi bevolken dan de driehoek van het centrum. Het loopt en sjeest kriskras door elkaar. En ik kan je vertellen dat in het weekend er heel veel mensen naar onze stad komen. Dat is leuk voor de winkels en de horeca, maar het voelt zo langzaamaan verstikken. Althans bij mij. Hoe Rachna Lipman de fietschaos wil oplossen zou ik niet weten. In de Bossche politiek wordt er zoals verwacht heel verschillend over gedacht en is een oplossing geen bagatelle. Als ik over al die drukte lees in de krant verlang ik terstond naar Fuengirola. Naar het kopje koffie cortado bij Bar Ana, naar de vele bankjes aan de boulevard waar je eindeloos naar kabbelende golven van de immense blauwgroene vredige zee kunt staren en naar de relaxte sfeer. Dan maar geen inspiratie voor een column!

Graaiflatie, snaaiflatie en zieligdoenflatie

We kunnen een nieuw woord toevoegen aan onze rijke woordenschat. Dat woord is ‘graaiflatie’. Het woord komt uit de koker van een paar slimme economen van de Rabobank. Na inflatie, deflatie is er nu de graaiflatie. De Dikke van Dale zal er vast blij mee zijn. Graaiflatie is een samengesteld woord dat wordt gebruikt om een economische situatie te beschrijven waarbij de prijzen van goederen en diensten stijgen, terwijl de koopkracht van het geld afneemt. Dat hebben slimme economen na onderzoek vastgesteld. Je moet het maar bedenken. Ik zou het gewoon ordinair graaien blijven noemen, want dat is het toch? Zo kun je natuurlijk veel samengestelde woorden bedenken. Bijvoorbeeld van denken en doen zou je ook een woord kunnen maken. Vaak hoor ik iemand zeggen: ik denk dat ik dat ga doen. Dat heet 'denkdoen'.

Maar in de praktijk loopt het meestal anders en doen we niet aan denkdoen. We klagen wel over de oplopende prijzen, maar intussen kopen we gewoon de steeds duurder wordende boodschappen of betalen we gretig voor andere lekkernijen. Afgelopen zondag moest ik in de Kunsthal in Rotterdam 3,25 euro betalen voor een kopje koffie. Gewoontegetrouw geef ik altijd een fooitje. Toe maar, dacht ik. Voor die prijs koop ik 10 koffiecups bij de supermarkt en kan ik thuis tien kopjes koffie drinken. Later betaalde ik in een Foodhal in Tilburg voor een sprankelend Swinckels biertje 3,75 euro. Toe maar, dacht ik. Voor die prijs koop ik bij de supermarkt, tenminste als het in de bonus is, zes blikjes bier. Natuurlijk moet ik natuurlijk niet zo denken, want dat is jezelf voor de gek houden. Nu raak ik er gelukkig niet gefrustreerd van, maar er zijn vast veel mensen die dat wel doen.

Waar komt die niet te stillen honger naar altijd nog meer geld willen hebben toch vandaan? Ik probeer het voor mijzelf uit te leggen. Hoe zit dat bij mij? Ik onderken dat hongergevoel wel, maar bij mij is dat omdat ik meestal trek heb in iets lekkers. Hoe vaak ik op een dag de deur van de koelkast niet open maak voor een plakje worst of een stukje kaas. Dat noem ik snaaien, maar zeker geen graaien. Ik heb dus last van snaaiflatie. Dat vind ik toch aardiger klinken dan graaiflatie. Dat graaigedrag verdient verbanning naar de verzengende woestijn in Saoedi-Arabië.

Hoe kom ik nou op dat land? Dat komt vast door het nieuws dat grootgraaier Lionel Messi in het land van de jurken vierhonderd miljoen euro per jaar gaat verdienen voor een wekelijks potje voetbal. En niemand kijkt daar van op of zegt er wat van. Nee, de meeste sportcommentatoren vinden het logisch dat Messi naar de zandbak vertrekt. En ook de hoofdredacteur van Elzeviers Magazine doet er nog een schepje bovenop. Hij zegt dat graaiflatie het nieuwe scheldwoord voor links is. Ja hoor, links heeft het zoals gewoonlijk weer gedaan. Links is vast jaloers dat rechts overal en altijd voorrang heeft. Dat zal het zijn. Dus doet Links aan zieligdoenflatie. Kortom, graaiflatie is een verrijking voor onze woordenschat, maar een verarming voor veel consumenten!

Duivenstront

 

Ik ga het maar eens over de duiven hebben. In ons land zijn er in mijn beleving veel te veel duiven. Er zijn ook teveel mensen in ons kleine kikkerland, maar daar hoor ik bijna niemand over. Terug naar de duiven. Van de week zaten er twee duiven op de rand van ons balkon te koeren, waarschijnlijk een verliefd setje. Vervolgens schijten ze van plezier de boel onder met die smerige witte smurrie en weg zijn ze. En op mijn balkon ligt dan op diverse plekken duivenpoep. Daar kan ik nou chagrijnig van worden. Ik word niet snel chagrijnig, maar dan wel. Een duif wordt ook wel  een vredesduif genoemd. Daar snap ik niks van. Het zijn nare onbeschofte beesten die bepaald geen vrede brengen. Ze zijn zo brutaal als de neten. Laatst zat ik op een bankje in het park een boterhammetje te eten en ja hoor daar waren ze weer. Dit keer met z’n drieën en maar treiteren en uitdagen. Ze zijn altijd als de kippen bij. Nu vind ik in tegenstelling tot duiven kippen wat sympathieker, want die leggen tenminste nog een ei. En een gebakken of gekookt eitje is heel lekker. Een duif daarentegen heeft buiten duivenstront niets te bieden.Toch vinden veel mensen de duif een aardige vogel. En dat voelen die verrekte duiven, want ze staan steeds dichter bij de mens. Dan heb je ook nog van die mensen die van de duiven een sport maken. Zelfs Gert en Hermien waren gek op duiven. Hun liedje ‘Alle duiven op de dam’ was heel populair.

Ik heb gelezen dat de duif toch ook wordt gezien als het symbool voor de Heilige Geest, althans voor de gelovige onder ons. Da’s mooi voor de duivenliefhebber. Maar volgens mij is de geest in ons land zo’n beetje uit de fles. Er is veel chagrijn binnen gekropen in de hoofden van veel mensen. Ik vermoed dat corona bij veel mensen een soort van chagrijnzaadje in het hoofd heeft geplant. Zo is er een aantal mensen dat denkt dat een kwaadwillende elite aan de macht is die het volk als vijand ziet. Onze koning - ook lid van de elite - krijgt, nu hij tien jaar op de troon zit ervan langs. Hij en Maxima zijn niet zo populair meer. Dat is toch een beetje gek, want op Koningsdag gaan we weer compleet uit onze bol. Dan is er niks mooiers dan het oranjegevoel. Op Dtv zag ik pas een reportage van de koning aan een bouwproject in Den Bosch voorbij komen. De verslaggever vroeg een paar mensen wat ze van de koning vonden. ‘Ach, het is een aardige man, hij zwaait naar je en doet of hij echt belangstelling heeft om vervolgens weer in zijn luxe auto te stappen om naar zijn luxe paleis of naar zijn luxe jacht te gaan’. Ik vond dat het allemaal nogal chagrijnig klonk. Chagrijn! Waar komt het vandaan? We geven onszelf een dikke voldoende, maar voor de rest is het duivenstront. En laat ik daar nou niet blij van worden!

Bokito

Ik vermoed dat je wel hebt meegekregen dat gorilla Bokito uit Diergaarde Blijdorp op 27-jarige leeftijd is doodgegaan. Hij is dus doodgegaan, dat klinkt anders dan hij is overleden. Maar het komt wel op hetzelfde neer. Bokito was al een paar dagen ziek, hij had blijkbaar hartzeer. De arts van Blijdorp had nog wel de mest van de gorilla onderzocht om te zien wat er aan de hand was, maar dat mocht niet meer baten. In de dierentuin was droefheid alom troef. Alle gorilla's waren van slag, want hoe moet het nu verder zonder Bokito. Maar dat gaat vast lukken. Immers, Bokito was geen lieverdje. Hij is wereldberoemd, dat wel, dankzij zijn onbezonnen actie in 2007. Bokito ontsnapte uit zijn verblijf en joeg iedereen in zijn buurt de stuipen op het lijf. Een vrouw die hem bewonderde sleurde hij mee en raakte zwaargewond. Over grensoverschrijdend gedrag gesproken! Uiteindelijk werd Bokito door een dierenarts neergeschoten met een verdovingspijltje en de rust in Blijdorp keerde weer. Daarna ontwikkelde hij zich als een sociaal dier. Waar een ontsnapping al niet goed voor is. En nu heeft hij het loodje gelegd. Zijn mest deugde niet. Ik vraag me af of dat nou komt door het stikstof? Zou kunnen. 

De BBB is er in ieder geval groot mee geworden, bijna net zo groot als Bokito. Nou lijkt Caroline van der Plas ook wel een beetje op een gorilla, maar daar kan ze natuurlijk ook niks aan doen. Stikstof! Ik kan het woord niet meer horen. De kans is groot dat het kabinet binnenkort stikt in in zijn eigen stikstof. Maar wat is stikstof nou precies? Het is volgens het RIVM een kleur- en reukloos gas dat overal om ons heen is. Zo ongeveer 78% van alle lucht bestaat uit stikstof. En nu komt het: stikstof is van zichzelf niet schadelijk voor mens en milieu. Gelukkig, denk ik dan. Maar waarom dan al die drukte hierover? En dan komt de aap uit de mouw: er zijn chemische verbindingen van stikstof in de lucht die wel schadelijk kunnen zijn voor mens en milieu. Dat heet stikstofoxiden en ammoniak. En de schuld hiervan zijn de uitlaatgassen Nee, niet de windjes die je weleens laat, maar de uitlaatgassen van het verkeer en de industrie. En de ammoniak die van onze lieve dieren komt, de koeien vooral.

Hoe nu verder? Dat weet haast niemand. De leden van de oppositie in de Tweede Kamer zijn in het debat van afgelopen woensdag als een stelletje Bokito’s in de aanval gegaan. De meest in het oog springende Bokito Geert Wilders van de PVV zei dat de kiezer het kabinet een donkerrode kaart heeft gegeven. En dan weet je het: dan moet je het veld af. Wat dan? Nieuwe verkiezingen organiseren? Het mag van mij. Of er dan echts iets gaat veranderen?  Het spel gaat dan weer opnieuw op de wagen en komen we ook geen steek verder. Bokito Wilders vond het gedrag van de coalitie een politieke poppenkast. Dat klopt helemaal, alleen zal die politieke poppenkast niet veranderen als men niet bereid is om gezamenlijk tot goede afspraken te komen die goed zijn voor mens en milieu. En zo zal de stikstof voorlopig nog wel blijven dwarrelen. Met of zonder Bokito gedrag!

De Bieb in het oude V&D gebouw?

Het V&D-gebouw staat weer leeg. Het Rijksmonument aan de Schapenmarkt noem ik nog steeds de V&D. Ik kocht er vaak kleren. Misschien wel daarom. Het V&D warenhuis was jarenlang gezichtsbepalend voor de Bossche Markt. Nadat de V&D het loodje had gelegd heeft het lange tijd leeg gestaan. Op zich vind ik dat niet vreemd, want de huurprijs per maand is niet mals. De laatste huurder heeft er bijna twee jaren vertoefd. Het was een grote winkelketen die tegen eeuwigdurende korting kleding aan vooral jonge mensen probeerde te verkopen. Het winstgevend maken van kledingwinkel de KOOPman is - net als Hudson Bay destijds - mislukt. Nu staat het pand opnieuw leeg. Voor hoe lang?

Misschien is het een idee om er voor de time-being een Bever&Dasfiliaal (B&D) van te maken. Want zowel bevers als dassen verstoren met hun geknaagd en gegraaf onze infrastructuur. Dus zeg ik: alle dassen en bevers verzamelen en hup naar de Schapenmarkt. Ze zullen daar vast snel wennen, want er is een onderdoorgang naar de overkant van het pand. Waarom zeg ik dat? Het is toch te gek voor woorden dat het treinverkeer de dupe is geworden van de vereniging van dassen. Het kan toch niet zo zijn dat een bescheiden aantal dassen ons de das omdoen. Ik las ook dat dassen onder de A50 bij Hernen actief zijn. En zo komt de stabiliteit van de weg in gevaar. Ook soortgenoot de bever kan er intussen wat van en knaagt zich een slag in de rondte in de buurt van wegen of de spoorlijnen.

Een B&D filiaal is natuurlijk onzin, maar het was een poging om extra aandacht te vragen voor het oude V&D gebouw. De Bossche Groenen van Judith Hendrickx opperde het idee om daar het Design Museum te gaan vestigen. Dit museum moet immers binnen afzienbare tijd verkassen. Het design museum in het oude V&D gebouw met zijn expressionistische stijl met de vele Art Deco stijlelementen. Het is gedurfd, maar het zou wel passen. Maar dat gaat 'm niet worden. De huidige coalitie denkt groot en wil van ons groot dorp een echte stad maken. Er komt rond de verlaagde Diezebrug een heuse stadsdelta. Een soort van Manhattan aan de Zuid Willemsvaart.

Jammer voor Judith Hendrickx, haar plan zal niet worden omarmd. Wat gaan we dan doen met dit fraaie rijksmonument? Het gebouw bezit cultuurhistorische en architectuur historische waarden als uitdrukking van de sociaal-economische ontwikkeling in Brabant en daarbuiten in het begin van de twintigste eeuw. Het is een markant gaaf gebouw wat het Bossche centrum visueel gezien iets extra’s geeft. Er zou iets van culturele waarde in moeten komen. Als het Design Museum niet kan, dan maar de Bibliotheek. Neem de openbare bibliotheek in Amsterdam, gelegen aan het Oosterdok, als voorbeeld. De Bossche bieb in het oude V&D, een mooier huis073 kun je je niet voorstellen. Dus B&W aan de slag ermee, anders komen vast de dassen en bevers binnenkort knagen en graven onder het Stadhuis!