zaterdag 27 juni 2020

De groene scooter

Het is zomer, niet zomaar zomer. Nee, het moet namelijk een bijzondere Bossche zomer worden zonder de anderhalve meter afstand uit het oog te verliezen. Nou zal dat laatste niet meevallen, veel mensen denken intussen vooral weer in centimeters. Met de komst van de zomer heeft bij de Bosschenaren ook de lichtheid in de bol postgevat. Het virus kan ook op zomervakantie. Van de week twitterde een ongeduldige Hans Tervoort: waar blijft de Bossche zomer? In mijn onnozelheid twitterde ik terug: de zomer is al begonnen, het hitteplan is weer van stal gehaald. Maar dat bedoelde Hans niet. Er zou een Bossche Zomer komen met allerlei activiteiten. Hopelijk is Hans inmiddels op zijn wenken bediend, de contouren van de Bossche Zomer worden zichtbaar.

In de krant las ik dat ik straks kan kamperen op het Wilhelminaplein, althans overdag. En als ik me verveel kan ik ook nog een potje jeu de boules spelen of ik kan op een terras een biertje gaan drinken. Er is terraskeus genoeg, want er zijn al heel veel terrassen gecreëerd in de binnenstad. Waar ik ook kijk, er is overal een terras. Ik denk dat we ons zo langzamerhand wel terrasstad van het Zuiden mogen noemen. Dat kunnen we dan weer mooi bijschrijven op de lijst van wat we al intussen zijn. Ja, onze stad zit vol verrassingen. Vanmorgen liep ik naar buiten en zag een splinternieuwe groene scooter staan. Achteloos geparkeerd op de stoep.

Ik keek even rond of ik iemand zag die bij de scooter hoorde. Nee, er was niemand te bekennen. Maar even later zie ik drie jongeren met groene geluidloze scooters voorbij zoeven. Ze hadden dikke pret, de scooter reed en maakte geen geluid. Heel apart. Ik snapte er helemaal niets van en liep weer terug naar de geparkeerde scooter. Waar komen die scooters nou ineens vandaan? Wie is de schenker? Ik was een beetje gebiologeerd geraakt door de vriendelijk ogende scooter. Hij stond er zo uitnodigend bij. Nu had ik nog nooit op een scooter gezeten. Ik keek even rond en zag dat er niemand voorbij kwam. Als een echte kwajongen kroop ik op de scooter en zei: vroem, vroem. Een bekende kwam plots voorbij en zei: wat zie ik nou? Heb je nou een scooter? Da’s is toch niets voor jou. Vroeger durfde je geeneens op een brommertje te rijden. Hij lachte en liep door.

 Tsja, wat had ik moeten zeggen. Ik ben altijd een bange schijterd geweest. Jaloers keek ik toen naar leeftijdsgenoten die voorbij scheurden op een Puch of op een Zundapp. De lefgozers. De morgenzon bracht me terug naar het nu. Ik wilde weten waar die scooters nou zo ineens vandaan komen. Op het front van de scooter zag ik ‘GO sharing’ staan. Kennelijk wordt in tijden van corona alles deelbaar. Later hoorde ik dat de gemeente sinds donderdag 100 scooters her en der in de stad heeft geplaatst. Geluidloos toeren voor de liefhebber van de ene naar de andere activiteit in het Bossche, en dat voor nog geen 30 cent per km. Hans, de Bossche zomer is echt begonnen!

Wanneer ik de tune ‘Hoe gaat ie met de formatie’? hoor in de Avondshow van Arjen Lubach word ik altijd onwijs vrolijk. Op het tv-scherm kome...