Van de week zag ik bij AH in de Vughterstraat een oud
collega. Hij schuifelde voetje voor voetje voort. Het mandje van zijn rollator puilde
uit van bonusaanbiedingen. Twee producten voor de prijs van een. Dan is mandje
al snel vol. Ik herkende hem niet meteen. Hij mij wel. We raakten aan de praat.
Het eerste wat ik uit beleefdheid steevast altijd vraag is: hoe gaat het met
je? Ik weet dat ik dat eigenlijk beter niet kan doen, want het gaat bijna nooit
goed met iemand. Het is vaak tobben met de gezondheid of het gaat over de Haagse
zakkenvullers of over lastige Medelanders. Met hem gaat het ook niet goed. Hij
sukkelde nogal met zijn gezondheid, was al een paar keer gedotterd, slikte
bloedverdunners en nog veel meer goedbedoelde rotzooi. ‘Ik heb ook nog een
lichte vorm van Alzheimer, zei hij tussendoor.
Even zweeg hij, keek me vorsend
aan. ‘Heb jij nog geen Alzheimer? Jij bent ook niet meer de jongste’. Nu kan ik
best ad rem reageren. Misschien wel, zei ik lachend. Ik herkende jou niet
meteen. Hij kon niet echt om mijn grapje lachen. Hij zag de lol er niet van in,
maar ik wist ook wel dat hij niet snel ergens de humor van inzag. 'Nee, het
leven vind ik nogal gecompliceerd, want ook mijn vrouw mankeert van
alles. Mijn vrouw kan niet veel meer met haar handen doen, die voelen heel
pijnlijk. Dat betekent dat ik iedere dag moet koken. Daar heb ik niet altijd
zin in, want het is niet mijn grootste hobby.
Dus koop ik af en toe kant-en-klaar maaltijden. Die smaken ook best en wat
ik erover heb gelezen zijn ze best gezond’.
Ik keek in zijn rollatormandje en
zag twee AH Kip saté met nasi en twee AH
Saté ajam met bami liggen. Kun je toch mooi samen twee dagen van smikkelen
waarvan notabene een dag gratis. Dat noem ik bonuseten! Een beetje leunend op zijn
rollator vroeg hij of nog ik naar Spanje ging. Hij wachtte mijn antwoord niet
af. ‘Wij gingen altijd in de winter naar Benidorm. Dat doen we niet meer. Nu ik
Alzheimer heb durf ik dat niet meer, want ik ben bang dat ik daar de weg kwijt
raak’. Zijn we zo af en toe niet allemaal de weg kwijt, zei ik verzachtend. Hij
glimlachte minzaam en schuifelde met zijn rollator naar de kaas bonusaanbieding.
