Ik ga het maar eens over de duiven hebben. In ons land zijn er in mijn beleving veel te veel duiven. Er zijn ook teveel mensen in ons kleine kikkerland, maar daar hoor ik bijna niemand over. Terug naar de duiven. Van de week zaten er twee duiven op de rand van ons balkon te koeren, waarschijnlijk een verliefd setje. Vervolgens schijten ze van plezier de boel onder met die smerige witte smurrie en weg zijn ze. En op mijn balkon ligt dan op diverse plekken duivenpoep. Daar kan ik nou chagrijnig van worden. Ik word niet snel chagrijnig, maar dan wel. Een duif wordt ook wel een vredesduif genoemd. Daar snap ik niks van. Het zijn nare onbeschofte beesten die bepaald geen vrede brengen. Ze zijn zo brutaal als de neten. Laatst zat ik op een bankje in het park een boterhammetje te eten en ja hoor daar waren ze weer. Dit keer met z’n drieën en maar treiteren en uitdagen. Ze zijn altijd als de kippen bij. Nu vind ik in tegenstelling tot duiven kippen wat sympathieker, want die leggen tenminste nog een ei. En een gebakken of gekookt eitje is heel lekker. Een duif daarentegen heeft buiten duivenstront niets te bieden.Toch vinden veel mensen de duif een aardige vogel. En dat voelen die verrekte duiven, want ze staan steeds dichter bij de mens. Dan heb je ook nog van die mensen die van de duiven een sport maken. Zelfs Gert en Hermien waren gek op duiven. Hun liedje ‘Alle duiven op de dam’ was heel populair.
Ik heb gelezen dat de duif toch ook wordt gezien als het symbool voor de Heilige Geest, althans voor de gelovige onder ons. Da’s mooi voor de duivenliefhebber. Maar volgens mij is de geest in ons land zo’n beetje uit de fles. Er is veel chagrijn binnen gekropen in de hoofden van veel mensen. Ik vermoed dat corona bij veel mensen een soort van chagrijnzaadje in het hoofd heeft geplant. Zo is er een aantal mensen dat denkt dat een kwaadwillende elite aan de macht is die het volk als vijand ziet. Onze koning - ook lid van de elite - krijgt, nu hij tien jaar op de troon zit ervan langs. Hij en Maxima zijn niet zo populair meer. Dat is toch een beetje gek, want op Koningsdag gaan we weer compleet uit onze bol. Dan is er niks mooiers dan het oranjegevoel. Op Dtv zag ik pas een reportage van de koning aan een bouwproject in Den Bosch voorbij komen. De verslaggever vroeg een paar mensen wat ze van de koning vonden. ‘Ach, het is een aardige man, hij zwaait naar je en doet of hij echt belangstelling heeft om vervolgens weer in zijn luxe auto te stappen om naar zijn luxe paleis of naar zijn luxe jacht te gaan’. Ik vond dat het allemaal nogal chagrijnig klonk. Chagrijn! Waar komt het vandaan? We geven onszelf een dikke voldoende, maar voor de rest is het duivenstront. En laat ik daar nou niet blij van worden!
