Het nieuwe jaar is knallend van start gegaan. In goede en in slechte zin. In goede zin: het afgestoken siervuurwerk was een feest voor het oog. De lucht boven de Bossche stad veranderde om middernacht in alle kleuren van de regenboogvlag. En zo hoort het ook. Ieder mens is welkom, al lijkt dat een min of meer een illusie te worden. Vuurwerk met oud en nieuw. Het is inmiddels een jarenlange traditie net als de oudejaarsconference die ooit begon bij Wim Kan. Dat was ook knallen, maar dan van een luchtig kaliber. Vuurwerk, het mag wat kosten, dit ondanks het geklaag van mensen die vinden dat alles zo duur is geworden. Er is, geloof ik, voor 105 miljoen de lucht in gegaan. En zo heeft het nieuwe jaar met een glas bubbels in je hand zijn intrede gedaan. Ik zeg 'zijn', maar moet ik misschien 'haar' zeggen, ofschoon het mannen zijn die er een puinhoop van maken.Dat is dan meteen een ezelsbruggetje naar het nieuwe jaar in slechte zin: het is heel heel diep treurig en onaanvaardbaar dat klootzakken met bivakmutsen op hun agressieve harses de start van het nieuwe jaar verpesten. Wat bezielt iemand om geweld te plegen tegen mensen die ons juist in nood willen bijstaan? Ben je dan helemaal van god los? Blijkbaar! Strenger straffen wordt er nu geroepen. Alsof dat iets zou uithalen. We moeten op zoek naar het waarom en niet alleen maar repressief roeptoeteren, want daarmee bereik je deze groep losgeslagen jongeren niet. Zo blijven ze onbereikbaar en worden er ook geen goede voornemens gemaakt!
Daarover gesproken. Ik heb ook geen goede voornemens gemaakt, want mijn voornemens zijn altijd goed bedoeld. Alleen denkt mijn partner daar weleens anders over, zeker als ik iets heb beloofd en toch niet heb gedaan. Ik ga geen voorbeelden noemen, maar ik vermoed dat, waar mensen samenwonen, het ook niet altijd crescendo gaat. Ook de natuur heeft vooralsnog geen goede voornemens gemaakt, want dit kersverse nieuwe jaar is heel grijs en heel nat begonnen. Het water is tot aan onze lippen gestegen.
Ik hoopte dat de oudejaarsconference mij in een wat vrolijke stemming zou brengen, maar daar had Mischa Wertheim geen oren naar. Niet dus. Jammer genoeg heb ik geen moment kunnen lachen om zijn oudejaarsconference die vooral ging over wat er niet goed gaat in onze samenleving. Hoe we slaaf zijn geworden van het beeldscherm op onze smartphone, hoe we de mannen van VI verheerlijken met hun ongebreidelde schofferingen en over hoe het allemaal niet moet. Dat zegt alles over de temperatuur in onze samenleving, over hoe we onszelf verlagen en respect voor elkaar aan het verliezen zijn. Mischa Wertheim vertelde dat hij zijn gevoel voor humor was kwijtgeraakt. Mischa kon het ook niet meer terugvinden en dat snap ik wel, want er valt niet zoveel meer te lachen. Toch wil ik deze column positief eindigen met iedereen een hart onder de riem te steken. Omarm elkaar en steek hoopgevend vuurwerk af. Dan komt het vast wel weer goed!
