Welvaartskloof
In de Volkskrant werden mijn ogen naar de quote ‘ Zo heb je een bubbelbad, zo zit je aan de bedelstaf’ getrokken. Het artikel ging over de groeiende welvaartskloof in ons land. Ik was net thuis van het boodschappen doen. Da's best vermoeiend, zeker als je klant bent van AH die je met allerlei bonusaanbiedingen in de sfeer van twee-voor-een om de oren slaat! Ook krijg ik van AH wekelijks een mailtje met daarin de verrassingen in mijn bonusbox. AH weet precies mijn koopgedrag en dat maakt het voor hen gemakkelijk om mij te overspoelen met aanbiedingen waar ik eigenlijk niet omheen kan of ik ze nou nodig heb of niet. Kortom, ik heb een luxeprobleem. Maar ik heb de mazzel of het geluk dat mijn financiële situatie vrij zorgeloos is. Nadat ik mijn volle boodschappentas op het aanrecht had gezet was ik toe aan een kopje koffie. Na al dat gesjouw van de boodschappen had ik wel een beloning verdiend: een heerlijk vegan saucijzenbroodje. Vegan, goed hè!
De VK lag nog steeds open op het artikel over de welvaartskloof, notabene op pagina 13. Pagina 13? Is dat niet toevallig? Dertien wordt immers meestal geassocieerd met het ongeluksgetal! Het verhaal ging over Larissa en Dorine, twee vriendinnen die beiden ooit leefden in weelde. Larissa doet dat nog steeds, maar Dorine leeft van de bijstand en dat is sabbelen geblazen. Haar schrijnende verhaal toont aan hoe het in ons zogenaamde rijke land ook kan gaan en steeds vaker gaat. Mijn saucijzenbroodje smaakte ineens minder lekker. Gelukkig heeft Dorine aan de rijke Larissa een goede en trouwe vriendin die haar zo af en toe ook de nodige bijstand verleent. Dat is voor haar een geluk bij een ongeluk.
Als ik dan vervolgens in datzelfde artikel lees dat de rijkste 10% ruim 1,5 keer zoveel heeft als de rest van Nederland vraag ik me af: waar moet dat heen, hoe zal dat gaan, waar komt die rotzooi toch vandaan? Barend Servet zong dat in 1973 en het werd prompt een hit. Waar het heen moet weet ik niet, maar wat ik wel weet dat het niet goed gaat. De sterren zijn ons vast niet goed gezind. Het coronavirus blijft ons alsmaar bestoken, de stijgende huizenprijzen zijn met dank aan de huisjesmelkers om gek van te worden, de klimaatproblemen stapelen zich op, het demissionaire kabinet doet ook maar wat, de zorg baart zorgen en ook neemt de geldverslaving toe.
En of dat al niet genoeg is rijzen ook nog eens de energieprijzen de pan uit. Nog even en ik ga het dubbele betalen voor mijn energie nu we meer en meer zijn aangewezen op gas uit het buitenland. En dan met name uit Rusland en laat dat niet onze beste vriend zijn. Ik kijk ernaar en word meegezogen in de waan van de race om het gas. Nu zal de prijsexplosie de rijkste 10% een worst wezen, want die voelen dat amper in hun dikke portemonnee. Bovendien zitten de rijken vaak achter het stuur als het om vraag en aanbod gaat. Is de vraag groot? Dan doen we de prijs toch omhoog. En zo gaat dat al jaren. En zo wordt de welvaartskloof alsmaar groter totdat het een brug te ver is!
