Zooitje

‘Wij mannen hebben de afgelopen eeuwen er een zooitje van gemaakt’. Zo’n uitspraak zou je kunnen verwachten van heel feministische vrouwen én die zijn er steeds meer. En daar is niks mis mee, vind ik. Misschien zou de wereld er beter uitzien als vrouwen de scepter gaan zwaaien. Je weet maar nooit. In ons land heb ik nog geen wereldvrouw ontdekt. Even geloofde ik in Sigrid Kaag, maar die kreeg de handen ook niet op elkaar. Sterker én heel vervelend: haar wordt alle narigheid van de wereld toegewenst. Nu timmert Caroline van der Plas van de BBB aan de weg. Ze wil best minister-president worden. Ze weet niet wat ze zegt, maar dat vind ik wel vaker bij haar. Hoe vaker ik haar zie in talkshows, hoe vaker ik vind dat ze steeds meer betweterige mannelijk zooitjes gedrag vertoont.

En daar gaat nou precies de uitspraak ‘wij mannen hebben de afgelopen eeuwen er een zooitje van gemaakt’ over. En nou komt het. Wie zou gezegd kunnen hebben dat mannen er zooitje van maken? Renske Leijten van de SP? Zou kunnen. Nee, het is heel verrassend. Ik vermoed dat je vast niet aan onze koning hebt gedacht. Ik ook niet, maar hij heeft het wel gezegd en nog wel tijdens een staatsbezoek in Slowakije. Willem-Alexander heeft vrouwen op Internationale Vrouwendag opgeroepen vooral hun eigen talenten te gebruiken en mannen niet als voorbeeld te nemen. Ook koningin Máxima kwam met een hartenkreet naar Slowaakse vrouwen, om vooral heel assertief te zijn in het opkomen voor gelijke rechten tussen mannen en vrouwen. Daarna nam de koning het woord, eerst door te stellen dat hij het natuurlijk 100 procent eens is met zijn vrouw. Niet alleen hier en nu, maar 365 dagen per jaar, vertelde hij lachend. 

Meteen dacht ik: dat komt niet uit de koker van onze koning. Dat heeft Máxima hem vast ingefluisterd. En dat snap ik. Ik zou ook alles aannemen van haar. En nu ben ik heel benieuwd wat Mark Rutte hiervan vindt of van gaat vinden. Hij is tenslotte onze minister-president. Iedereen weet zo langzaam dat Mark Rutte grossiert in het maken van zooitjes. Hij heeft, terwijl hij gas liet opboren, veel Groningers de grond ingeboord en ook nog eens veel toeslagouders nare uitslag bezorgd. Maar hij is een man en komt er altijd mee weg. Binnenkort zal onze koning wel op het matje worden geroepen bij Mark Rutte omdat hij in zijn toespraak niet had mogen zeggen dat mannen er een zooitje van maken. Vervolgens zal op aandringen van Mark Rutte Máxima een statement maken: ‘hij is een beetje dom geweest, Willem heeft er een zooitje van gemaakt!

IJsberen

IJsberen, wie doet dat niet op z’n tijd? Je zit ergens mee en je weet niet goed hoe dit aan te pakken. Dan ga je een poosje door de kamer lopen ijsberen totdat je eureka roept. Heel herkenbaar toch? Ook ijsberen doen nogal eens aan ijsberen. Dat doen ze omdat het natuurlijk ijsberen zijn. Vooral ijsberen in de dierentuin hebben hier hun hobby van gemaakt. Tsja, wat moeten ze anders op die paar vierkante meter. Woon zelf maar eens op een paar vierkante meter. Maar waar komt mijn belangstelling voor ijsberen zo ineens vandaan? Heel toevallig. Buiten het zelf regelmatig ijsberen denk ik amper aan ijsberen.


Maar op de dag van de ijsberen op 27 februari veranderde dat. Dat was het niet alleen, ik was naar een Turkse film geweest waarin een beer een belangrijke rol vervulde. Hij liep vrij rond in een bos vlakbij een Turks dorpje gelegen in de middle of nowhere. De beer hield het hele dorp in zijn wurggreep. Niemand durfde uit angst het bos in te gaan, zo beangstigend was het. Nu was het wel een bruine beer. Ik weet ik niet of een bruine beer gevaarlijker is dan een ijsbeer. Maar een beer is een beer, wit of bruin. En ik vermoed ook dat ze niet mensvriendelijk zijn.


Dat zal hij nog wel minder zijn geworden nu de ijsbeer veel te lijden heeft onder de opwarming van de aarde. Het poolachtige leefgebied van dit majestueuze dier wordt steeds kleiner en er is steeds minder voedsel te vinden. Veel ijsberen verdrinken, omdat zij te ver moeten zwemmen van de ene ijsschots naar de andere als zij op zoek zijn naar voedsel. Je snapt het al. Aan verdrinkende ijsberen heeft niemand iets. Dan kunnen we ze nog beter laten ijsberen. Als er straks geen ijsberen meer zijn dan kunnen we ook niet meer ijsberen. Dat snapt dan niemand meer. Je gaat niet zeggen: wat loop je nou te bruine beren. Dat klinkt niet.


De moraal van mijn column is dus dat we zuinig moeten zijn op onze ijsberen. Laten we de ijsberen als symbool nemen voor het verminderen van uitstoot van allerlei nare gassen om zo onze aardbol aangenaam te kunnen houden. Maar hoe doen we dat? Ik weet het niet. Inmiddels heb ik mijn stempas thuis voor de komende Provinciale Staten verkiezingen. Op de bijgevoegde lijst staan maar liefst 20 partijen met in totaal 1001 namen. Wat moet ik daarmee? Ik ken niemand die mij aanspreekt. Bovendien weet ik ook niet waar hij of zij voor staat. Meer of minder boeren, meer of minder vluchtelingen, meer of minder uitstoot, de kiezer wel of niet serieus nemen? En zo kan ik nog wel een tijdje doorgaan. Ik kan de verkiezingslijst met alle namen natuurlijk ook op de muur plakken en er een soort dartbord van maken. Dan een pijltje gooien en maar zien waar het pijltje terecht komt. Om vervolgens te gaan ijsberen!