maandag 24 januari 2022

De hand van

 


Onze aardbol wordt al eeuwen bevolkt door mens en dier. En al eeuwig is er scoringsdrift bij de mens en dan in het bijzonder bij de man. Bij de dieren is het niet veel anders. Van roofdieren weet ik dat als ze honger hebben zonder pardon een weerloos dier doden en simpelweg oppeuzelen. Zonder enige schaamte, zonder spijt. En er is geen dier die hierover wat zal zeggen op een soort van dierenmedia. Daar geldt het recht van de sterkste. Zo is de natuur, hoor ik meestal zeggen. Bij ons mensen ligt dat genuanceerder, wij zijn meer geëmancipeerd, beschaafder en verdraagzamer. Maar verschillen echt zo veel van het dierenrijk? Ik heb steeds meer mijn twijfels.


Ik ga eerst maar eens terug naar de schepping, daar waar het begon met de mensheid. En juist daar is het niet helemaal goed gegaan. Tenminste als je gelooft dat God de mens heeft gecreëerd. Ik weet het niet. Ik heb niet zoveel met God, eigenlijk niets. Maar vooruit, ik geef hem het voordeel van de twijfel. Laten we ervan uitgaan dat hij onze schepper was. Ik citeer iets uit Genesis. Nee, dat is niet die rockband uit Engeland. In Genesis las dat Adam, de man dus, heel blij was toen hij de vrouw zag die God naar hem bracht. Dit was ‘de hulp die bij hem paste’. En daar is het al mis gegaan met de ongelijke verhoudingen  waar we nu nog steeds mee worstelen.


‘Hulp’. Dat woordje intrigeert mij. Wat zou God daarmee hebben bedoeld? Ik weet het niet, maar ook weer wel. Want ik ben thuis regelmatig de hulp van mijn partner. Dan krijg ik van haar allerlei opdrachten: boodschappen doen, stofzuigen, de vaatwasser in- uitruimen en ga zo maar door. Maar dit klinkt allemaal vrij onschuldig, ofschoon het er ook wel om kan spannen als ik het niet goed heb gedaan. Ik bedoel maar. Dat gezegd hebbende ga ik nog een keer terug naar de schepping. God had dus beter moeten weten en man én vrouw gelijktijdig het daglicht moeten laten zien, dat had misschien gescheeld. Dan zouden beiden wellicht een gelijkwaardigere scoringsdrift hebben ontwikkeld. Nu is dat bij de man sterker ontwikkeld en dat leidt tot allerlei rare capriolen. En dat zie ik nog niet zo snel veranderen, alle goede pogingen ten spijt. 


Maar er gloort wellicht hoop. Onze  nieuwe regering heeft voor het eerst in de parlementaire geschiedenis een gelijke verdeling van ministersposten tussen man en vrouw. Tien mannen en tien vrouwen. Een mooi begin waarvan ik hoop dat er daadwerkelijk meer evenwicht in de politieke besluitvorming gaat komen. Het blijft wel jammer dat de gezagvoerder van het kabinet weer een man is, en dan nog wel een man met teveel scoringsdrift die maar niet wil snappen dat het anders moet. Hopelijk wordt de hand van de vrouw in de politiek een stuk zichtbaarder de komende tijd. Net als de hand van God die op het WK in 1986 Maradona én dus Argentinië aan de overwinning hielp op Engeland.


Wanneer ik de tune ‘Hoe gaat ie met de formatie’? hoor in de Avondshow van Arjen Lubach word ik altijd onwijs vrolijk. Op het tv-scherm kome...