Ik ben weer terug uit het hartverwarmende en bijna altijd zonnige Fuengirola, een stad die voor mij voelt als een tweede thuis. Toen zaterdagmiddag het vliegtuig landde op Eindhoven Airport leek het of de schilders van het schildersbedrijf Sol waren mee gevlogen, want ook de Hollandse lucht kleurde blauw. Al was het grote temperatuurverschil meteen voelbaar. Onderweg naar huis dacht ik: zou er nog wat spannends in de brievenbus liggen? Meestal niet, maar je weet maar nooit. Nou, de brievenbus puilde zowat uit, maar dan van de dikke zaterdagkranten. Dat was het wel zo’n beetje. Tussen de kranten trof ik wel een memo aan van de penningmeester van ons bewonerscomité. Zal vast niet boeiend zijn, dacht ik. Ik wilde het memo al door midden scheuren, totdat mijn oog werd getroffen door de eerste zin. En zo werd het toch nog een spannende thuiskomst.
Wat las ik? ‘Een aantal van onze medebewoners heeft bezoek gehad van een muis in hun appartement en anderen van een muis die terug blijft komen in het appartement’, aldus de penningmeester. Nu is vorig jaar op mijn balkon ook een muis op bezoek geweest, maar die heb ik eigenhandig naar de eeuwige jachtvelden verwezen. Nou ja, een muizenklem met daarin een stukje pittige kaas heeft dat klusje voor mij geklaard. Maar mijn medebewoners hebben kennelijk voor een andere weg gekozen en de penningmeester ingeschakeld om een oplossing te bedenken.
En ik kan je vertellen dat hij zijn uiterste best heeft gedaan. Niet dat hij persoonlijk het muizenprobleem zou kunnen oplossen, want een muis verplaatst zich snel en past in elk gaatje. De penningmeester: ‘een muis heeft genoeg aan een halve centimeter ruimte’. Iedereen weet dat een halve centimeter helemaal niets voorstelt, behalve de muis dan. Die kruipt op z’n gemak door het oog van de naald om op zoek te gaan naar wat lekkers. Dus vindt onze penningmeester dat je je huis onaantrekkelijk moet maken. Nou ja zeg, ik ga toch niet mijn huis onaantrekkelijk maken vanwege een grijze muis. Een huis moet wel plezierig blijven om in te wonen. Oké, zo bedoelt hij het nou ook weer niet, Nee, hij bedoelt dat je alle naden en kieren dicht moet maken en ook de vuilnisemmer goed afsluit.
En bij dat laatste hoor ik mijn partner praten. Ze weet dat ik weleens vergeet om de deksel er helemaal strak op te doen. Als ze dat constateert zijn de rapen gaar. Trouwens zou een muis een raap lusten? Onze penningmeester had nog meer goede tips. Nog eentje dan. ‘Muizen kunnen absoluut niet tegen chloor of ammoniak of andere chemische geuren. Die plekken zullen ze mijden’. Nou, ik ook. Maar nu komt het. De penningmeester: ‘muizen nemen dan gewoon een omweg om daar te komen waar ze willen zijn’. Verdorie, het zijn net mensen. Het klinkt namelijk heel herkenbaar. Tja, wat te doen? Misschien moeten mijn medebewoners een poes uit het asiel adopteren, want wie kent niet het gezegde: als katjes muizen, mauwen ze niet. Helemaal waar. Dat mauwen over een muis doen mijn medebewoners wel.
