Is er een dokter in de zaal?

 

Misschien ken je de komische Vlaamse tv-serie: is er een dokter in de zaal? Het wordt gepresenteerd door Philippe Geubels en dan weet je dat lachen troef is. Wat heeft dat te maken met de persconferentie coronavirus? Niets, maar ook weer wel.  Ik ga terug naar afgelopen vrijdagavond. Toen was er weer een persconferentie over het virus met dit keer een dokter in de zaal, in de perszaal wel verstaan. Nu heb ik bij perszaal een andere beleving: ik zie dan vrouwen voor me die driftig aan het persen om een nieuwe telg te baren, maar dat terzijde. Het was, geloof ik alweer de veertigste persconferentie. En al die tijd werd steevast gezegd: ‘handen (stuk) wassen, houd anderhalve meter afstand en blijf bij klachten thuis’.  Daar is later ‘laat  je vaccineren’ aan toegevoegd. Niks nieuws dus!

Maar nu zou alles anders zijn, toch? Naast Mark Rutte stond nu een kersverse minister. keurig gekleed in een strak donkerblauw ministers kostuum. Heeft Ernst Kuiper vast van zijn voorganger afgekeken. Maar er stond helemaal geen minister, er stond dokter Ernst Kuiper. Ernst deed zijn voornaam eer aan, want hij keek ernstig bij alles wat hij zei. En als hij wat zei keek hij voortdurend naar zijn baas, de soeverein kijkende Mark Rutte. Voor Mark Rutte is deze persconferentie inmiddels een act geworden waar hij zo mee het theater in zou kunnen, maar dat is gesloten. Alhoewel, als wel open zou zijn geweest was er toch geen publiek op afgekomen.Voor de kersverse Minister van Volksgezondheid was het de vuurdoop. De verwachtingen waren hooggespannen, want veel mensen waren de vorige minister Hugo de Jonge beu.

Dus wilde Ernst niets verkeerd doen. Hij wilde laten zien dat hij anders was dan Hugo de Jonge. Dat is hem gelukt. En hoe? Op het podium stond een minister die was vergeten - ik zeg het nog maar een keer - zijn witte doktersjas uit te trekken. Achter het katheder stond een dokter die in een rap tempo vertelde hoe het was met de patiënt en wat er mis zou kunnen gaan de komende weken. Hij verwees daarbij wat achteloos naar de in beeld gebrachte grafieken en kromme lijnen. Daarbij waarschuwde zeker tweemaal dat - als de besmettingen sterk oplopen -  de boel weer op slot gaat. En dat allemaal in minder dan tien minuten. Dat past dan wel weer binnen de toegestane tijd voor een consult bij een dokter. Dat had ie wel goed voor elkaar. 

Nee, ik vond het een armetierige vertoning. Het was een verhaal zonder ziel. Ik had nu juist gehoopt dat onze nieuwe man ons mee zou nemen naar de toekomst van de zorg, onze achilleshiel. Wat vergezichten zou presenteren over hoe de zorg in te richten voor een eventueel toekomstige pandemie. Nee, hij maakte ons bang en zei dat de besmettingen fors kunnen stijgen tot wel 80.000 per dag of zelfs meer. Mark Rutte knikte instemmend. Goed zo Ernst, zal ie gedacht hebben. Laat ze maar voelen dat we enorme risico’s nemen en dat daarom de stiefkinderen: de horeca, het theater en het museum niet mee mogen spelen. Het eerste wat aan het eind van de persconferentie in mij opkwam was: ‘is er een dokter in de zaal’? Ik wil weer een beetje kunnen lachen!