Van Wapse had ik nooit gehoord. Misschien kun je dit woord leggen bij het woordspel Wurdian. Daar kun je namelijk de gekste woorden aanleggen. Je zegt bijvoorbeeld: ik ben van de wap en daar ben ik van gaan wapse. Ik bedoel maar. Nee, het ging over het Drentse dorpje Wapse aan de rand van het Nationaal park Drents Friese-Wold. Er wonen zo’n 655 inwoners. Er gebeurt nooit wat, totdat een boze wolf afgelopen zondag het dorp bezocht. De wolf heeft vast gedacht dat er ergens in het dorp wel schapen in de wei zouden dartelen waar hij zich te buiten aan kon gaan. Alleen had de wolf buiten de schapenboer gerekend die zijn arme schaapjes wilde beschermen. Met een schep en hooivork probeerde hij de bloeddorstige wolf te verjagen, maar de wolf beet van zich af oftewel hij beet de schapenboer in zijn arm. Uitzonderlijk, want een wolf had nog nooit een mens gebeten. En wat doe je met een wolf die een mens bijt? De burgemeester van het dorp, die toevallig met zijn achternaam Jager heet, nam een kloek besluit: de wolf moest dood. En zo werd op een rustige zondag in Wapse met een knal de grote boze wolf doodgeschoten. De rust was verstoord. Ineens was na dit voorval bijna het hele land in rep en roer. Zelfs het NOS-journaal besteedde er aandacht aan. Natuurbeschermingsorganisaties waren in alle staten. Een wolf doodschieten had nooit mogen gebeuren en dus deden ze aangifte bij de politie. Alsof er een moord zou zijn gepleegd op een arme wolf die werd gestoord inde uitoefening van zijn hobby: het doodbijten van weerloze schapen. Had de schapenboer dan een krukje moeten pakken en het afschuwelijke schouwspel gade moeten slaan? Ja dus, want het doodbijten van schapen hoort nou eenmaal bij de wetten van de natuur, aldus de natuurbescherming. Aan mijn hoela, ik had hetzelfde gedaan.
Nu weet ik dat de komst van de wolf in ons land niet door iedereen wordt omarmd. Ik vind de wolf in ieder geval geen sympathiek dier, maar dat komt dat ik vroeger te veel stripboeken heb gelezen waarin de wolf een bedenkelijke rol speelde. Ik had alleen een zwak voor Bor de Wolf uit de Fabeltjeskrant, dat was wel lieverd. Hij was anders. Bor was een vredelievend en emotioneel dier. Als hij van zijn stuk werd gebracht vluchtte hij in de regel naar het Enge Bos om tot rust te komen. Aan Bor had de pas doodgeschoten wolf een voorbeeld kunnen nemen. Intussen komen er vast steeds meer wolven in ons land die niet zo vredelievend zijn. Wat moeten we met de agressieve wolf die notabene op een Duitse herdershond lijkt. Daar ben ik niet dol op. Gelukkig heeft een wolf mijn pad nog niet gekruist. Ik zou niet weten wat te doen! Met schop en hooivork te lijf gaan? Lijkt me geen goed plan want dan gaan de natuurbeschermers als een wolf tegen mij te keer. We zullen de wolf moeten gedogen, leuk of niet leuk. Misschien moeten de schapen, wanneer ze een wolf ruiken, vluchten naar het Enge Bos van Bor de Wolf. Daar worden ze vast liefdevol opgevangen!
,
