Wij Nederlanders kunnen ons geluk niet op lees ik in de
krant. Ik wreef me nog maar een keer in mijn ogen. ’s Morgens kan ik nog weleens
na het opstaan wazig zien en dan helpt het wrijven in mijn ogen. Maar het stond
er echt: ‘we kunnen ons geluk niet op’. We staan op plaats vijf, alleen de Scandinavische
landen waar ’s winters weinig daglicht is, gaan ons voor. Ik weet niet hoe ze
geluk meten bij de Verenigde Naties. Ik ben nooit gebeld, laat staan dat ik ooit
een vragenlijst heb gezien in mijn mailbox. Ik ben namelijk heel benieuwd naar
de vragen in zo’n geluk lijst. Een voor de hand liggende vraag zou kunnen zijn:
bent u gelukkig, wanneer bent u gelukkig, hoe vaak voelt u zich gelukkig of wat
zorgt ervoor dat u zich gelukkig gaat voelen?
Goed, laat ik doen of de vragenlijst wel heb ontvangen. Ik
doe een poging. Op dit moment voel ik me wel lekker, dat kan overigens over een
uurtje anders zijn als mijn vrouw thuiskomt en zegt: je zou toch stofzuigen! En
dan gisteren, toen werd ik bijna omvergereden door een onbedachtzame fietser
die het druk had met het appen op zijn IPhone. Het gebeurde gelukkig niet. Even
later bleef ik in het trappengat in mijn appartementengebouw met mijn voet
hangen achter een traptrede. Gelukkig had ik de leuning vast, dus ik viel niet.
Weer zo’n geluksmomentje! En dan mijn gezondheid: daar gaat het best wel goed
mee. Af en toe een pijntje in mijn lijf, maar dat is met een zalfje wel op te
lossen. Da’s ook geluk hebben. En dat ik hier ben geboren vind ik ook geluk
hebben. Verder hoop ik dat FvD en PVV minder zetels krijgen dan de peilingen
voorspellen. Dat zou zeker bijdragen tot mij meer gelukkig voelen. Maar of dat allemaal
ook zo wordt bedoeld door de onderzoekers weet ik niet. Ik vind het lastig om hier
de vinger achter te krijgen!
Ik snap wel dat we ons veel beter voelen als mensen
in bijvoorbeeld Afrika of in oorlogsgebieden. Daar is geluk helaas heel
ongewoon. Toch zie ik in mijn omgeving mensen zich niet zo vaak van
geluk vaak op hun dijen kletsen. Nogal eens hoor ik om me heen geklaag over gezondheid,
over een niet lekker lopende relatie, over de vervelende altijd beter wetende collega
op het werk of over die Haagse politici. Nu las ik laatst dat we een overdreven
focus hebben op het negatieve. Kortom, we klagen graag ondanks dat we heel
gelukkig zouden zijn. We hebben altijd wel wat te mekkeren, ons land is
vergeven van de zogenaamde ervaringsdeskundigen die te pas en te onpas in de
media worden opgevoerd. Hoe zou het zijn als we minder gelukkig waren, onze
omstandigheden wat minder goed zouden zijn? Zouden we dan minder klagen? Wie
het weet mag het zeggen! Op Facebook zei iemand: ‘ik word gelukkig van vrienden, familie, de zon, lammetjes in de wei en een wijntje'. Dat noemen we dus gelukkig zijn!'.
