vrijdag 12 februari 2021

Winterpret

Ik denk dat de plotselinge winter met zijn onstuimige sneeuwval dit jaar nog nooit zo welkom is geweest. Afgelopen zondag was het zover: een echte eerste ongekende winterse dag. Dat hebben we lang niet meer gekend. De hele dag sneeuwval, de wind woei het hard, het was koud en de sneeuwvlokken dansten vanwege de straffe oostenwind wat langer in het oneindige alvorens neer te dalen op de koude grond. In het Bossche Broek zag ik dik ingepakte mensen de oostenwind en de vallende sneeuw trotseren. Dat wil ik ook, dacht ik. Mijn nieuwe zwarte muts met de tekst ‘Kaaskop’ zou goed van pas komen. Deze muts had ik van mijn lieve kaasvrouw gekregen. Een week eerder had ze mij verteld dat er heel koud weer zou aankomen en dan komt een muts goed van pas. Gelijk had ze, want de muts op mijn Hollandse kaaskop was nodig.

Met voorzichtige stappen baande ik me een weg door de sneeuw die nog haast maagdelijk wit was. De stappen in de sneeuw voelde als een verademing. Even geen aandacht voor de pandemie. Dat moeten meer mensen hebben gedacht. Overal was het druk op straat en iedereen leek uitgelaten. Op de markt was al een kleine sneeuwberg verrezen, geknutseld door kinderhanden met als doel om met hun slee er vanaf te roetsen. Een verslaggever van het BD was met zijn IPhone dit tafereel aan het filmen. Hij vroeg aan een glunderende vader, die zijn twee kinderen ook uitdaagden om van de sneeuwberg af te roetsen, hoe hij deze eerste echte winterdag beleefde. Geweldig, het leidt voor even af. Iedereen heeft inmiddels wel de buik vol van de lockdown. En dan is de sneeuwpret toch heel welkom, zei hij tegen de verslaggever. Zo is dat.

Ik knikte instemmend. Toch werd mijn sneeuwpret op de eerste winterdag een klein beetje verpest, want ik las op de nieuwssite van de NOS een item over sneeuwballen gooien of schaatsen. De Rijksoverheid was er als de kippen bij om te zeggen dat je in ieder geval alleen sneeuwballen mag gooien of schaatsen met eigen huishouden of één vriend of vriendin'. Waarschijnlijk had Jaap van Dissel, inmiddels de echte baas van ons land, ’s morgens meteen gebeld met het verantwoordelijke corona-duo Mark en Hugo om hen te zeggen dat we ondanks de winterpret niet mogen verzaken. Kortom, regels zijn regels. De angst regeert.

Jammer, iedereen voelt zich nu een stuk aangenamer. De winterzon schijnt. De schaatsen kunnen worden ondergebonden voor een tochtje op het ijs. In ons (over)enthousiasme kwam zondag in Op1 het woord Elfstedentocht nog voorbij. Een weerman voorspelde dat het wel zou kunnen, want het zou bitter koud worden. We weten inmiddels beter. Voorspellingen blijven voorspellingen, maar dat weten ze bij het RIVM nog niet. Stel dat de tocht der tochten wel had gekund? Dan had Jaap van Dissel ongetwijfeld in zijn beste Fries gezegd: It giet net oan!  Meneer van Dissel: wat is gezonder dan de buitenlucht?  Het is maar goed dat ik bretels draag, anders was mijn broek afgezakt.

Wanneer ik de tune ‘Hoe gaat ie met de formatie’? hoor in de Avondshow van Arjen Lubach word ik altijd onwijs vrolijk. Op het tv-scherm kome...