Het is lente

 

Het is lente, het is lente. De zon kleurt lentegroen en wordt van lieverlee uitbundiger. De lentezon lokt ons naar buiten. Naar buiten waar de vogels vrolijk fluiten, naar buiten om naar de bloemist te gaan om gele tulpen te kopen voor iemand die je leuk vindt of om iemand een hart onder de riem te steken, naar buiten om de lichtheid van ons bestaan te proeven. Terwijl ik dit schrijf vermoed ik dat het lentegevoel bij veel mensen door het coronagedoe nog niet is gearriveerd. Misschien helpt het om een afspraak te maken met de tandartsassistente, want in de ogen van de tandartsassistente is het altijd lente. Ken je dat liedje nog? Peter de Koning – daarna nooit meer iets van gehoord - zong dit liedje in 1996, en prompt was het een hit.

Het is lente, het is lente. Maar voor wie dan wel? In ieder geval voor de koeien, want die staan weer de wei in. Op de tv zag ik vorige week koeien al dansend uit de stal komen, als een kind zo blij dat hun lockdown voorbij is. Voor even zou ik wel een koe willen zijn om onbekommerd te grazen op de groene weide. Nu voel ik me meer een boer die op een tractor eindeloos zijn land aan het omploegen is. Ja alleen maar ploegen, want er valt niets te oogsten. Ons land wordt immers nog steeds geleid door virologen die alleen maar oog hebben voor de cijfers. De virologen doen me denken aan de oefenaars in het boek ‘Knielen op een bed violen’ van Jan Siebelink. Ik vind ze nogal lijken op streng gereformeerde oefenaars die slechts hun toorn uitspreken over ons.

Het is lente, het is lente. Dat moet Diederik Gommers ook hebben gedacht. Diederik, intussen een BN’er, weet hoe hij mensen moet bespelen. Maar nu denk ik dat hij ook niet meer weet wat hij nog moet zeggen. Op de BNR-radio zei hij: "Misschien had ik harder moeten roepen, maar eigenlijk hadden we sporten en naar buiten gaan meer moeten stimuleren. Dat had als eerste versoepeld moeten worden". Verdorie, dat zegt hij nu, terwijl mensen werden en nog steeds worden weggestuurd bij parken en natuurgebieden omdat het te druk is, zo druk zelfs dat de ME er soms aan te pas moet komen.

Het is lente, het is lente. Dus was ik benieuwd of het corona-duo Mark en Hugo in de persconferentie iets zouden zeggen over wat Diederik Gommers had verteld over het naar buiten gaan. Niets van dat al, het was gewoon een herhaling van grijsgedraaide rituelen. De fut is eruit. Mark is het net als wij helemaal zat. Gelukkig dacht ik, dat is een begin. Het begin van licht aan de horizon, in dit geval de zomertijd. De echte klok schuift een uurtje door zodat het ‘s avonds langer licht blijft. Mark tegen Hugo: ‘Maar wat doen we dan met de avondklok’? Die schuiven we ook gewoon een uurtje door. Maar hoe leggen we dat uit? We lullen er wel een punt aan, dat worden we steeds beter in’!