Ik liep in de Nieuwstraat op weg naar huis. Het regende weer eens. Mijn paraplu was mijn beschermfactor. Normaal gesproken zou je nu een zonnebrand beschermfactor nodig hebben. Maar niets is minder waar, want het regende al vanaf het moment dat ik mijn ogen opendeed. Niet verrassend. De weervrouw van het KNMI had de avond daarvoor in het late NOS-journaal al veel nattigheid in ons land voorspeld. Veel nattigheid! Dat voel ik ook als ik niet op tijd ga plassen, maar dat heb ik zelf in de hand. De overvloedige nattigheid die uit de lucht valt, heb ik niet in de hand. Maar laten we vooral niet somberen. Er is immers helemaal niets aan de hand, zegt BBB-voorvrouw Caroline van der Plas. Ja, zij weer. Boos en stampvoetend had ze al moeten aanhoren dat de EU de natuurherstelwet heeft omarmd. Haar buienradar ging bij dit nieuws meteen pieken. En Caroline, die rechtstaatlijke nattigheid zal nog wel even aanhouden nu jouw favoriete regeringscoalitie binnenkort op het bordes verschijnt met een alziende geheime dienst-agent als premier. O ja, Caroline was onlangs nog naar Brussel geweest om daar eindelijk eens met haar vuist op de tafel te slaan, want kom niet aan haar boeren. Die hebben - net als Caroline - tenminste echt vlees op de botten. Wel jammer voor haar dat er in Brussel geen tafel te vinden was waar ze op kon slaan. Maar ja, haar gekwek slaat ook nergens op. Het is simpelweg gewoon allemaal boerenbedrog. En als het regent zal Caroline zeggen: het regent zonnestralen. Niet dat het haar woorden zijn, zo creatief is ze nou ook weer niet.
Intussen loop ik nog steeds in de Nieuwstraat. Halverwege de Nieuwstraat keek een man mij nogal doordringend aan. Ik zag dat de goede man, zo te zien aan zijn groene jack, een medewerker was van Weener XL. Hij liep met een plastic zak vol afval die hij uit een gemeentelijke afvalbak had gevist naar een soort van bolderkar. Mag ik u wat vragen?, vroeg hij beleefd doch resoluut. Natuurlijk zei ik. Wordt het dit jaar nog zomer? Ik wilde eerst zeggen: dat moet je aan Geert Wilders vragen want die zei dat de zon weer zou gaan schijnen. Maar daar had de goede man niets aan, tenzij hij op de PVV had gestemd. Ik denk het niet en keek vertwijfeld naar boven. Ook hij keek naar boven en zei: ik denk het ook niet, en fietste weg op naar de volgende volle afvalbak. Al neuriënd ‘Het werd zomer’ liep ik onder moeders paraplu naar huis. Er zijn trouwens veel liedjes waarin de zomer wordt bezongen. Dat geeft troost. Het mooiste liedje vind ik ‘Here comes the Sun’ van the Beatles, maar ‘Als de zon schijnt’ van Andre van Duin verwarmd mij ook. En zo kreeg ik toch het gewenste zomergevoel, terwijl de regen op mijn paraplu tikte
Geen opmerkingen:
Een reactie posten