Verwarrende tijden

‘Het zijn verwarrende tijden, zei een vrouw tegen haar vriendin op het terras bij café de Unie. Ik weet het ook niet zo goed meer. Wat moet ik nog geloven’. Ik had het begin van het gesprek gemist, dus wist ik niet of het over haar relatie ging of over het absurde politieke landschap waar we in zijn beland. Ik bestelde een biertje, maar moest hiervoor wel hard schreeuwen. Er scheurde namelijk een auto voorbij, met de vlam in de pijp. De bestuurder met een petje op (hardrijders hebben meestal een petje op) sorteerde kennelijk al voor op het achterlijke besluit om opnieuw 130 km in te gaan voeren. 

In de Volkskrant schreef een lezer dat ze blij was dat deze maximale snelheid opnieuw wordt ingevoerd, dan kon ze namelijk in een rap tempo ons land verlaten. Ze was ons land waar het (extreem) rechtse gedachtegoed haast als normaal wordt beschouwd, helemaal beu. Zover wil ik niet gaan, maar ik vind wel dat we zo zachtjesaan in ons land op eieren zijn gaan lopen. Witte eieren welteverstaan, want bruine eieren zijn ineens niet meer in. Ik begrijp dat witte eieren beter zijn voor het milieu. Voor de goede orde: dat komt niet uit de mond van Caroline van der Plas, filiaalhouder van de ‘kom niet aan mijn boeren’ en nu sidekick van Geert Wilders. 

O ja, bij de presentatie van zijn regeerakkoord zei hij dat in Nederland de zon weer gaat schijnen. Nou, ik heb de zon nog amper gezien. Zag je trouwens hoe Geert, Dilan, Pieter en Caroline keken op een gezamenlijke foto. Het leek wel alsof ze in de wachtkamer van de tandarts zaten, bang voor een pittige behandeling. Nee, dan bedoel ik niet tandsteen verwijderen of een gaatje vullen. Nee, ik bedoel gewoon al hun tanden trekken, dan breekt voor de vier een tandeloos tijdperk aan. Dat zou mooi zijn. Want tandeloos is hun regeerakkoord. 

Het doet mij nogal denken aan boodschappen doen bij Appie Happie. Pakken wat in de aanbieding of bonus is. Caroline gaat natuurlijk voor de boerenyoghurt, twee voor een. Geert zal wel voor de blinde vinken gaan, want dat is hij zelf ook. En Dilan? Ja Dilan. Ik denk, gelet op haar figuur, een maaltijdsalade. En dan Pieter. Die heeft dan al verschillende producten, wat vlees noch vis is, in zijn handen genomen en weer teruggelegd. Moeilijk, moeilijk. Het worden dan toch Hollandse tulpen voor zijn vrouw en Hollands past hem. Ik begon mijn column met de woorden van de vrouw op het terras: ‘het zijn verwarrende tijden’. Wat ze hier nou precies mee bedoelde zal ik nooit achter komen, maar ik weet wel wat onze vier nieuwe aanvoerders bedoelen. En dat zal de verwarring alleen maar doen toenemen!