Verkiezingen!

Vanochtend, terwijl ik op weg was naar de fietsenmaker, viel mijn oog op een plakbord op het Stationsplein, Op het plakbord hangen een paar niet spraakmakende posters van zeven partijen die meedoen aan de komende Tweede Kamer verkiezingen. De regeringspartijen de VVD, het CDA, D’66 en de CU ontbreken op het plakbord. Misschien hebben ze nog geen pakkende slogan kunnen bedenken voor een poster. Het is ook geen sinecure om iets bedenken wat ons burgers gaat opbeuren de komende tijd. De posters die er hangen zijn bepaald niet origineel. GroenLinks wil meer groen en meer toekomst. Ja, wie wil dat niet! De Partij voor de Dieren komt met plan B. Nu heb ik altijd geleerd dat je plan B pas moet doen als plan A niet lukt. De SP en 50plus hebben niets te melde. Zeggen alleen dat je op hun partijen moet stemmen, dan komt het goed. Maar niet heus!

Partijhopper Henk Krol zegt: ‘koester wat goed is. Verander wat beter kan’. Me dunkt, daar slaat vast op Henk zelf. En dan onze boreale denker Thierry Baudet van FvD. Van hem moet Nederland weer vrij. Hoezo vrij? Waarvan Thierry? Als je het virus bedoeld dan kan ik voor één keer met je gedachtegoed meegaan. Dan hangt er ook nog een poster van Code Oranje van Richard de Mos, de bepaald niet frisse oud-wethouder van Den Haag. Vroeger was hij een rasechte PVV’er en vriend van Geert Wilders. Zijn nieuwe partij Code Oranje wil de democratie hervormen. Nu denk ik bij code oranje eerder aan dichte mist. Al met al een hoop gelul waarop ik absoluut niet zit te wachten. Maar wie zit er nog te wachten op een plakbord met nietszeggende politieke posters. Het is in ons digitale tijdperk een nogal achterhaald middel om ergens aandacht voor te vragen.

Eerlijk gezegd zit ik helemaal niet te wachten op de komende verkiezingen. We zitten nog volop in een pandemie. De virologen voorspellen – en dat niet eens met een somber gezicht - zelfs een derde golf. Zo af en toe denk ik weleens dat virologen het wel leuk vinden om weer een nieuwe virusvariant aan te kondigen. En iedere keer horen we dat timide aan om vervolgens te gaan klagen dat ons leven wel heel saai is geworden. En dat is ook zo. We zijn verworden tot tamme kastanjes die alleen nog maar met elkaar kunnen praten over de pandemie. De rest doet er nog amper toe.

Toch vindt politiek Den Haag dat de verkiezingen gewoon door moeten gaan, terwijl van ons al bijna een jaar dringend wordt gevraagd om onorthodoxe maatregelen op te volgen. Waarom moeten de verkiezingen nu doorgaan? Ik heb daar nog geen goed antwoord op gekregen. Mijn hoofd staat in ieder geval niet naar het stemhokje op 17 maart. Er staan mij teveel seinen op rood in onze samenleving. Maar de Haagse politiek denkt kennelijk slechts aan eigen belang en het comfortabele pluche. Misschien toch maar een spoedappèl voor schorsing van de verkiezingen aanvragen bij de Haagse rechtbank, want daar zijn ze slagvaardig!