Trots zijn op het theaterfestival Boulevard!

Dit jaar is het theaterfestival de Boulevard grotendeels aan mij voorbij gegaan. Dat is best jammer, want ik heb nog nooit een boulevardfestival overgeslagen. Het is voor mij het culturele hoogtepunt van het jaar. Maar ja, ik had een hele poos geleden nou eenmaal afgesproken – zonder de datum van het boulevardfestival paraat te hebben -  om twee weken in Amsterdam weer op kat Janus te gaan passen. Zijn bazin was op vakantie in de VS. Janus is een bejaarde eigenzinnige kat die, denk ik, ook licht autistisch is. Janus wil lichtjes geaaid wil worden, maar dat is het dan ook wel. Na een aai sjokt hij met zijn hangend oude vellenlijf weg om op gepaste afstand naar je gaan staren. Hij heeft nimmer geleerd om kopjes te geven, laat staan bij je op schoot te kruipen. In de tuin kijkt hij amper naar de vogeltjes die vlakbij bij zijn snoet driftig in de grond pikken of naar de kat van de buren die uitdagend in de tuin heen en weer gaat lopen. Het deert hem niet. Hij gaat op zijn oude rug liggen, vouwt zijn voorpootjes, sluit zijn oogjes en lijkt te gaan mediteren. En dat zeker een half uur lang. Het is zoiets van tentjestheater op de Boulevard met als toeschouwers: de vogeltjes, de kat van de buren en ik.

Dus heb ik theaterfestival Boulevard gemist? Niet echt, als ik de journalist Gerrit van den Hoven van het BD mag geloven in zijn terugblik op het festival! Het was een zwaar festival in zijn ogen. Oké, ik snap dat je als theaterrecensent kritisch moet zijn. ik heb zelf bij toeval één voorstelling gezien. ‘Voorbij de grenzen van de ernst’ van Kamagurka. Geen geweldige voorstelling, maar wel een melige, met veel lichtheid  en vooral veel lachen met hier en daar een vleugje absurdisme. Misschien heeft onze BD recensent deze voorstelling gemist!

Ik vind het jammer dat het BD in zijn terugblik zich vooral richt op wat niet helemaal goed was of niet goed ging. De lat ligt hoog en het lijkt erop dat de lat, net zoals bij het hoogspringen, steeds hoger komt te liggen, ook in de wereld van het theater. Herstel: de lat ligt overal (te) hoog. Het is haast stressen in alles wat je doet, het is een maatschappelijk fenomeen geworden waar veel mensen onwel van worden. En daarmee worden de verwachtingen bij de start van het theaterfestival Boulevard ieder jaar misschien ook wel hoger. Terug naar Janus de kat. Hij heeft mij ook dit jaar niet teleurgesteld. Ik wist wat ik van hem wel en niet kon verwachten. ‘What you see is what you guess’, zei Janus tegen mij bij zijn begroeting. Mooier dan dat werd het niet, maar wel af en toe verrassend als hij vroeg om een aai en trots met zijn staart kwispelde! Nogmaals: het Boulevard theaterfestival  vind ik absoluut een cultureel hoogtepunt in het Bossche. Laten we dat vooral koesteren. Het BD zou daarom wat trotser mogen zijn op het Boulevard theaterfestival!