Praten, luisteren!

Onze burgemeester gaat op zoek naar de gewone Bosschenaar om te praten over de toekomst van de stad. Dat vertelde hij op het groene dakterras van de parkeergarage in de binnenstad tegen een journalist van het BD. Tsja, wat moet ik daarvan zeggen! Eerlijk gezegd vind ik het een goede smoes om niet zelf met een visie te komen. Ik weet nog dat het kabinet Balkenende 100 dagen uittrok om in dialoog te gaan met de samenleving. Guusje ter Horst ging als minister van Binnenlandse Zaken naar Groningen om te gaan praten over de veiligheid. Nu twaalf jaar later is Groningen haast een rampgebied door al die aardbevingen. Zoals zo vaak is het economisch belang groter dan het welzijn van mensen. Immers dat praten heeft destijds niet bijgedragen tot een veiliger Groningen anno 2019. Dus ik geloof niet in zo’n aanpak om in gesprek te gaan met de ‘gewone’ man of vrouw. Het leidt vaak tot nog minder vertrouwen in de politiek omdat beloftes meestal niet worden ingelost. Daar komt bij dat de meeste Bosschenaren tevreden zijn met onze stad. Ook ik. We hebben het theaterfestival de Boulevard, het museum, de VF, de kermis, carnaval, leuke kroegen en eettentjes, wijkpleinen waar mensen met allerlei vragen terecht kunnen en ga zo maar door. Ik bedoel maar. Voor elk wat wils dus.

Toch wil onze burgemeester de komende tijd in gesprek gaan met de gewone Bosschenaar. ‘We willen geen keurslijf waarin alles vastgelegd is, maar willen dromen en passies horen. Op verjaardagspartijtjes heeft iedereen een mening, nou laat maar horen ook dan’, zegt Mikkers. Om op dat laatste in te haken: misschien is het iets dat onze burgemeester iedere week een soort van verjaardagsfeestje organiseert op het groene dakterras van parkeergarage de Wolvenhoek. Hij moet dan wel steeds andere Bosschenaren uitnodigen én niet die in een of andere belangenvereniging hun mondje al roeren. Weet je, onder het genot van een of meerdere biertjes of wijntjes worden mensen meestal loslippiger en durven ze wellicht ook hun dromen uit te spreken. Dat schept vast een band. Zo wordt het vertrouwen in de politiek misschien weer groter. Grapje! Aan het luisteren en praten zal het niet liggen, da's niet zo moeilijk. Nee, het gaat om het nakomen van beloftes. En dat is (heel) lastig, want ambtenaren in het Stadhuis hebben zo hun eigen ideeën over hoe het verder moet met onze stad. Ergens in een gemeentelade liggen sinds 2014 al vier rapporten van externe deskundigen die een kritische blik op de toekomst van onze stad uitventen. Het papier is vergeeld en de stof dwarrelt ervan af. Kortom, het idee van onze burgemeester is leuk bedoeld, maar het is oude wijn in nieuwe zakken. En oude wijn smaakt niet naar méér!