Troosteten!

Ik ben weer thuis. Ryanair heeft mij gistermiddag vanuit Lissabon keurig gedropt op Eindhoven Airport. Van het ene naar het andere virusgebied. In Portugal was de laatste dagen de boel ook al redelijk op slot gegaan. Gelukkig heb ik afgelopen vrijdag in Lissabon in de wijk Belém nog kunnen genieten van een heerlijk Pastéis de Bélem bij het gelijknamige lunchrestaurant. Het is een klein taartje gevuld met pudding. Normaal zit het lunchcafé tjokvol met toeristen die zo’n heerlijke lekkernij willen eten als ze in Lissabon zijn. Nu kon je de taartjessmullers met tien vingers tellen. Uit balorigheid – daar is het woord weer – heb ik twee Pastéis de Belém gegeten. Troosteten noemen ze dat, geloof ik.

Ach, je moet wat nu het socializen in de ban wordt gedaan en je beter geen afspraken kunt maken met vrienden of familie. Nog even, en afspraken maken wordt verboden. Vandaag heb ik geprobeerd om bij te houden hoe vaak het woord corona op de radio wordt gebezigd. Maar daar is geen beginnen aan. Ik heb de radio op een andere zender gezet, want anders word ik, zonder dat iemand mij besmet, alleen al besmet door het woord corona. Dat is heel vermoeiend. Minister Bruins van Volksgezondheid is al afgetreden, want hij is oververmoeid geraakt. Nog even en we raken allemaal oververmoeid en overspannen, want er wordt over niets anders meer gesproken.

Vanmiddag hoorde ik dat alle ouderen gewoon binnen moeten blijven, contact met de medemens buiten de voordeur vermijden. Nu hoor ik bij deze groep. Ik moet de komende weken een kasplantje worden, dat vind ik heel bizar! Langzaam krijg ik het unheimische gevoel dat er een hogere macht is die vindt dat er te veel (kwetsbare) ouderen zijn. Ik noem hem god Corona. Ik weet wel dat wanneer je tot de (heel) oudere generatie behoort de dood een oorzaak moet hebben, maar dat zal god Corona hopelijk niet op zijn geweten willen hebben!

Veel binnen blijven lukt wel, maar balorig als ik ben sluip ik ‘s morgensvroeg AH binnen. Dan is het nog stil. Ik pak snel een mandje, mijdt mensen en ga op zoek naar eten. Nee, niet naar gezond eten, maar naar troosteten. Ik heb 48+ oude kaas gekocht, wat ik normaal nooit doe. En gelukkig lagen er nog voldoende chips in de schappen en was het Grolsch bier in de bonus. Weer thuis, NPO Radio 5 aan, en mijn dag is Coronavrij!